تاثير خاطره گويي بر شادكامي سالمندان بازنشسته ارتش جمهوري اسلامي ايران

Effect of Reminiscence on the Happiness the Retired Elderly Members of the Islamic Republic of Iran Army

فرايند سالمندي با تغييرات جسماني، رواني و اجتماعي همراه است و اين سبب مي‌شود كه سالمندان شادي و نشاط خويش را از دست بدهند. از آنجا كه كاهش شادكامي از تبعات سالمندي است، اين مطالعه با هدف تاثير خاطره گويي بر شادكامي سالمندان بازنشسته انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه نيمه تجربي است كه در زمستان 1397 انجام شد. نمونه‌ها 90 مرد بازنشسته بالاي 60 سال بازنشسته ارتش بودند. نمونه‌گيري به شيوه در دسترس انجام شد، نمونه‌ها به روش تخصيص تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرارگرفتند. خاطره گويي به مدت شش جلسه گروهي دو بار در هفته براي گروه مداخله در كانون بازنشستگان ارتش شهر زاهدان انجام گرفت. ابزار گردآوري داده‌ها فرم اطلاعات فردي و پرسشنامه شادكامي oxford بود. تجزيه و تحليل داده‌ها با كمك آمار توصيقي و استنباطي توسط نرم افزار spssنسخه 21 صورت گرفت. يافته‌ها: ميانگين نمره شادكامي سالمندان در گروه مداخله از 3.51 ± 48.82 قبل از خاطره گويي به 6.14 ± 56.51 پس از آن افزايش يافت و در گروه كنترل از 6.99 ± 47.66 قبل از خاطره گويي به 7.96 ± 49.68 پس از آن تغيير يافت. ميانگين نمره شادكامي پس از خاطره گويي در دو گروه مداخله و كنترل تفاوت معني‌داري داشت (0.001>p). نتيجه‌گيري كلي: اين مطالعه نشان داد خاطره گويي به صورت گروهي مي‌تواند سبب ارتقاء شادكامي در سالمندان شود. از آنجايي كه خاطره گويي مداخله‌اي جذاب، ساده و كم هزينه است مي‌توان از آن در كاهش نگراني‌ها و اضطراب سالمندان استفاده كرد. پيشنهاد مي‌شود از اين مداخله در مراكز نگهداري از سالمندان و بخش سالمندان براي ايجاد جوي مفرح استفاده شود.

The aging process is associated with physical, psychological, and social changes, causing the elderly to lose happiness. Since reduced happiness is a consequence of old age, the present study aimed to assess the effect of reminiscence on the happiness of the retired elderly. Materials & Methods: This quasi-experimental study was conducted in the winter of 2018 on 90 retired men aged more than 60 years, who were selected via convenience sampling and randomly allocated to the intervention and control groups. Reminiscence was performed for six sessions twice per week on the intervention group at the Military Board of the Retired Members in Zahedan, Iran. Data were collected using a demographic questionnaire and Oxford happiness questionnaire. Data analysis was performed in SPSS version 21 using descriptive and inferential statistics. Results: The mean score of happiness in the elderly in the intervention group increased from 48.82±3.51 before the intervention to 56.51±6.14 after the intervention. In the control group, the score changed from 47.66±6.99 before the intervention to 49.68±7.96 after the intervention. Therefore, a significant difference was observed in the mean score of happiness after the intervention between the intervention and control groups (P=0.001). Conclusion: According to the results, group reminiscence could promote happiness in the elderly. Considering that reminiscence is an appealing, simple, and inexpensive intervention, it could be used to reduce anxiety in the elderly and foster a joyful atmosphere in geriatric healthcare centers.