شخصيت‌پردازي در مجموعه داستان «كاش كسي جايي منتظرم باشد» اثر آناگاوالدا نويسندۀ معاصر فرانسوي

آناگاوالدا، نويسندۀ معاصر فرانسوي است كه در داستان‌هاي كوتاهش برداشت‌ها و تجربيات روزمرۀ خود را با جزئيات فراوان بيان كرده است. ويژگي بارز آثار او همذات‌پنداري خواننده با شخصيت‌هاي داستان‌هاست. تصويري كه او از انسان مدرن در داستان‌هايش ارائه مي‌دهد منجر به خلق شخصيت‌هايي شده است كه در واكنش به شرايط اجتماعي حاكم بر عصر مدرن، به زندگي اجتماعي عينيت مي‌دهند. شخصيت‌هايي كه در قالب گفتار، رفتار، نام، چهره ظاهري و ... به خواننده معرفي مي‌شوند. او در داستان‌هايش، سعي در بيان برشي از زندگي دارد كه گاهي مورد بي‌توجهي و غفلت قرار گرفته است و با روايتي كه از زندگي افراد خلق مي‌كند نحوۀ ادراك خواننده را دگرگون مي‌سازد. او خود را ملزم به آوردن تمـام عناصــر داستان نمي‌داند و از روش‌هاي نويني در پردازش شخصيت‌ها استفاده مي‌كند. مانند بيان احساسات زودگذر، استفاده از صحنه‌پردازي‌هاي نمايشنامه‌اي، بيان بخشي از زندگي روزمره و عواطف شخصيت‌ها، پايان‌بندي باز و آزاد داستان‌ها و درگير كردن خواننده در نتيجه گيري. اين پژوهش با روش توصيفي – تحليلي به بررسي شيوه و تكنيك خلق شخصيت در اولين مجموعه داستان آناگاوالدا مي‌پردازد و در پي پاسخ به اين سؤال است كه او چه شــگردها و روش‌هايي را در شخصيت‌پردازي داستان‌هاي خود به‌كارگرفته‌است؟ حاصل تحقيق نشان مي‌دهد كه شخصيت‌پردازي در اين مجموعه بيشتر به صورت غيرمستقيم صورت گرفته و از حالت سطحي و ابتدايي خود به سطحي پيچيده‌تر ارتقاء يافته‌است.