تأثير خود مديريتي بر كودكان 7 تا 12 ساله مبتلا به آسم

EFFECT OF SELF-MANAGEMENT ON 7-12 YEAR-OLD CHILDREN WITH ASTHMA

پيش‌زمينه و هدف: آسم شايع‌ترين بيماري مزمن در دوران كودكي است و يكي از شايع‌ترين علل مراجعه به اورژانس و بستري شدن در بيمارستان مي‌باشد كه عواقب بهداشتي و اقتصادي جدي به دنبال دارد. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين تأثير خود مديريتي بر آسم كودكان 7 تا 12 ساله مي‌باشد. مواد و روش كار: تحقيق حاضر يك مطالعه نيمه تجربي است كه به مدت 12 هفته بر روي 70 كودك سن مدرسه مبتلا به آسم مراجعه‌كننده به كلينيك تخصصي ايمونولوژي و آلرژي مركز آموزشي درماني بوعلي سينا ساري در سال 1394 انجام شد. نمونه‌هاي كه معيارهاي ورود به اين مطالعه شامل تشخيص قطعي آسم توسط پزشك متخصص ريه، سن بين 7 تا 12 سال، توانايي ذهني براي آموزش و عدم وجود بيماري‌هاي سيستميك جدي را داشته‌اند بعد از همسان‌سازي ازنظر سن، جنس و دوره ابتلا به بيماري به به‌صورت تصادفي به دو گروه 35 نفره مداخله و كنترل تقسيم شدند. به گروه مداخله برنامه عملي نوشتاري جهت انجام خود مديريتي بر اساس علائم در منزل داده شد. اين مطالعه به‌صورت دوسوكور انجام گرديد و مشاركت‌كننده و تحليل‌گر نسبت به گروه‌ها آگاهي نداشتند. پيامد اوليه مطالعه، تعداد روزهاي غيبت از مدرسه در طي يك ماه گذشته و سه ماه آينده و پيامد ثانويه FEV1 در ابتدا و انتها دوره مطالعه مي‌باشد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي آماري توصيفي و تحليلي مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار گرفت يافته‌ها: دو گروه ازنظر سني و جنسي همگن بودند. نتايج نشان داد كه تعداد دفعات غيبت از مدرسه بين دو گروه قبل از مداخله (444/0=P) و بعد از مداخله (299/0=P) اختلاف معني‌داري وجود نداشت. بررسي حجم بازدمي تحت‌فشار در ثانيه اول (FEV1) در قبل از مداخله و بعد از مداخله اختلاف معني‌دار را در بين دو گروه نشان داد (004/0=P). نتيجه‌گيري: استفاده از برنامه عملي نوشتاري بر تعداد دفعات غيبت از مدرسه مؤثر نيست ولي مي‌تواند باعث بهبود حجم بازدمي تحت‌فشار در ثانيه اول گردد.

Background & Aims: Asthma is the most common chronic disease during the childhood and it is one of the most common causes of emergency attendance and hospitalization, with serious health and economic consequences. The purpose of this study was to determine the effect of self-management on asthma of children aged 7-12 years. Materials & Methods: It was a quasi-experimental study that was performed on 70 school age children with Asthma, referred to the Immunology and Allergy Specialty Clinic of the Bu-Ali Sina Hospital of Sāri (Māzandarān Province-Irān) in 1394 for 12 weeks. Samples who satisfied the inclusion criteria including asthma diagnosis by the lung specialist, age range 7 to 12 years, mental abilities for education, and the absence of serious systemic diseases, were matched based on age, gender, and the course of disease. Then, they were randomly divided into two groups of intervention (N=35) and control (N=35) groups. The intervention group received a written action plan for self-management based on the symptoms at home. This study was conducted double-blind, and the participants and the analyst were not aware of the groups. The primary outcomes of the study were the number of days absent from school during the past month and the next three months and the secondary outcome of FEV1 at the beginning and end of the course of study. Data were analyzed using SPSS software and descriptive and analytical statistics. Results: The two groups were homogeneous in terms of age and gender. The results showed that there was no significant difference in the number of absences from school between the two groups before intervention (P = 0.444) and after intervention (P = 0.929). Investigating the forced expiratory volume in first second (FEV1) before and after the intervention showed a significant difference between the two groups (P = 0.004). Conclusion: The use of a writing action plan is not effective on the number of absences from school, but it can increase the forced expiratory volume in first second.