مروري بر هيدروژل ها، خواص و كاربرد آنها در پزشكي

هيدروژل، شبكه پليمري سه بعدي نا محلول در آب است كه توانايي جذب مايعات بدن را در محيط بيولوژيكي دارد. چنين شبكه پليمري از طريق مكانيسم هاي اتصال عرضي شيميايي از جمله پليمريزاسيون نوري، واكنش هاي آنزيمي و اتصال عرضي فيزيكي نظير روش هاي وابسته به دما و pH و اتصالات عرضي يوني تشكيل مي شود. هيدروژل فيزيكي از طريق نيروي ثانويه ضعيف و هيدروژل شيميايي از طريق نيروهاي كوالانس تشكيل مي شوند. پليمرهاي مختلفي با منشا طبيعي و مصنوعي براي ساخت هيدروژل ها استفاده مي شود. تورم، خواص مكانيكي و خواص بيولوژيكي از جمله مهم ترين خصوصيات هيدروژل است كه هر كدام از اين خصوصيات مي تواند بر روي ساختار و مورفولوژي هيدروژل تاثير گذار باشد. هيدروژل ها به دليل دارا بودن ساختاري شبيه به ماتريس خارج سلولي (ECM) و توانايي جذب آب در كاربردهاي مختلف پزشكي از قبيل مهندسي بافت، لنزهاي تماسي، زخم پوش ها و رهايش عوامل درماني استفاده مي شوند. اين مقاله در مورد مكانيسم هاي مختلف تشكيل هيدروژل، انواع هيدروژل‌ها، خصوصيات و كاربرد آن ها در زمينه پزشكي بحث مي كند.