مطالعه درك و تفسير والدين از پديده ولي آزاري : يك مطالعه داده‌ بنياد در شهر تهران

مطالعه حاضردر قالب سنت روش‌شناختي كيفي، با الهام از روش داده بنياد و رويكرد تفسيري، تلاش مي‌كند تا ابعاد خشونت فرزندان عليه والدين را به عنوان موضوعي كه غالباً از سوي والدين پنهان نگه داشته مي‌شود، شناسايي كند. يافته‌ها نشان مي‌دهد، ولي‌آزاري نه تنها به لحاظ شيوع بلكه با در نظر گرفتن علل، بستر شكل‌گيري و تبعات آن، موضوع اجتماعي بسيار مهمي‌است.  بر اساس مصاحبه‌هاي عميقي كه  با 40 نفر از والدين تهراني انجام شد،  تجربه آنها از خشونت فرزندان مورد واكاوي قرار گرفت. داده‌ها حاكي از آن است كه مصاديق ولي‌آزاري در سه دسته خشونت عاطفي، مالي و فيزيكي قابل دسته بندي و راهكارهاي والدين در مقابل اين پديده در دو دسته‌ فعالانه و منفعلانه قابل ارائه است. همينطور انواع واكنش‌هاي والدين به خشونت فرزندان عليه خودشان تحت عناوين واكنش‌هاي معطوف به خود ، واكنش معطوف به طرف مقابل و واكنش معطوف به شخص سوم قابل صورت بندي است. دلايل اين خشونت‌ها در سه سطح خُرد، ميانه و كلان قابل بررسي هستند كه به نوبه‌ خود مي‌توانند تبعاتي براي فرد و خانواده به همراه داشته باشند. در پايان، يافته‌هاي تحقيق در يك مدل مفهومي‌نمايش داده شدند. گر‌چه انجام اين تحقيق مي‌تواند در بسط نظري حوزه‌ خشونت‌هاي خانگي سهيم باشد اما در عين حال به علت محدود بودن حجم نمونه، نتايج قابليت تعميم پذيري ندارند.