بررسي تطبيقي عزت‌نفس افراد توان‌خواه جسمي- حركتي داري تحصيلات دانشگاهي و فاقد تحصيلات دانشگاهي

پژوهش حاضر با هدف مقايسه و بررسي رابطه عزت‌نفس و عوامل مرتبط با آن در بين افراد توان‌خواه جسمي-حركتي انجام شد. روش مورد استفاده در اين تحقيق از نوع تطبيقي پيمايش است. جامعه آماري تحقيق حاضر 1600 نفر از افراد توان‌خواه جسمي حركتي شهر يزد در سال 1397 بودند. بر اساس فرمول كوكران 310 نفر حجم نمونه به دست آمد. 155 نفر از افراد توان‌خواه جسمي-حركتي فاقد تحصيلات دانشگاهي و 155 نفر توان‌خواه جسمي-حركتي با تحصيلات دانشگاهي تحت پوشش سازمان بهزيستي يزد بودند. ابزار گردآوري داده‌ها، مقياس عزت‌نفس روزنبرگ، كيفيت زندگي SF36 سازمان جهاني بهداشت، خودكارآمدي شرر و همكاران (1982) است. ميانگين عزت‌نفس در كل افراد توان‌خواه جسمي-حركتي 30.36 است كه بيش‌ازحد متوسط مي‌باشد. نتايج تحقيق حاضر به‌طوركلي نشان داد كه افراد توان‌خواه با تحصيلات دانشگاهي از عزت‌نفس بيشتري نسبت به افراد توان‌خواه بدون تحصيلات دانشگاهي برخوردارند. بين كيفيت زندگي و خودكارآمدي با عزت‌نفس رابطه معنادار وجود داشت. بنابراين با توجه به نتايج تحقيق، مي‌طلبد نهادهاي متولي و مددكاران اجتماعي با برنامه‌ريزي‌هاي اجتماعي مناسب، نگرش و رويكرد جوامع را نسبت به افراد توان‌خواه از طريق آموزش، فعاليت‌هاي فرهنگي، برنامه رسانه‌اي مؤثر را اصلاح و تعديل نمايند.