تداخل آوايي در جمله‌هاي دوزبانه‌هاي فارسي– تالشي و تالشي– فارسي

زبان تالشي بسياري از ويژگي هاي دورۀ باستان زبان هاي ايراني را در خود نگه داشته است و از نظر آوايي با زبان فارسي معيار، تفاوت هايي دارد به طوري كه در فارسي واكه هاي /ә/ و /ü/ وجود ندارند. اين تفاوت هاي آوايي باعث تداخل آوايي زبان مادري در جمله هاي توليدي دو زبانه هاي تالشي فارسي و يا حذف و تلفظ نادرست چند آواي متفاوت با زبان فارسي، در جمله هاي توليدي در دو زبانه هاي فارسي– تالشي مي شود. دو زبانگي حالتي است كه در آن گويشور يك زبان بتواند با زباني ديگر كه با زبان اول او متفاوت است صحبت كند. در چنين حالتي فرد دو زبانه ناخودآگاه ويژگي‌هايي را معمولاً از زبان اول به زبان دوم تعميم مي دهد كه تداخل زباني ناميده مي شود. تداخل دو زبان در يك ديگر به دليل ضعفِ گويشور در يكي از زبان ها پيش مي آيد و گويشور سعي مي كند براي برقراري ارتباط به زبان دوم، ويژگي هاي زبانيِ زبان اول و يا زبان چيرۀ خود را در زبان دوم به كار ببرد. بنابراين در اين پژوهش، با توجه به داده هاي ميداني كه با پرسش نامه از  اين گونه دو زبانه ها گردآوري شده تداخل آوايي زبان اولِ دوزبانه ها در زبان دوم آن ها بررسي گرديد. نتيجه اين كه بيشتر تداخل ها از زبان اول به زبان دوم و به علت تفاوت آوايي صورت گرفته است. البته گاهي تشابه واكه ها و همچنين عادت هاي زباني موجب تداخل زباني شده اند.