آسيب‌شناسي سيستمي آموزش و پرورش و ارائه راه‌كارها

مسئله‌ اصلي در اين مقاله، فهم عملكرد موجود و مطلوب نظام آموزش و پرورش به مثابه‌ سيستمي اثرگذار در تعامل با ديگر سيستم‌هاست. در اين جستار، با استفاده از نظريه‌ «سيستم‌ها» و با تأكيد بر ميزان تناسب ورودي و خروجي اين سيستم و بازتاب‌هاي مستقيم و غيرمستقيم آن بر ديگر سيستم‌هاي پيراموني، درصدد پاسخ‌گويي به اين سؤال هستيم كه آموزش و پرورش چه آسيب‌هاي درون‌سيستمي و برون‌سيستمي ايجاد مي‌كند و راه‌كار برون‌رفت از آنها چيست؟تعليم دانش غالباً ناپايدار و ناكارآمد و با صبغه‌ غالب علوم طبيعي و به تبع آن، طولاني بودن دوره‌ آموزش و پرورش، از آسيب‌هاي عمده‌ اين سيستم محسوب مي‌شود. حل بنيادين مشكلاتي همچون بيكاري، بزه‌كاري، انحرافات جنسي، بدحجابي، كم‌كاري، كاهش زادوولد و نيازهايي مانند تشكيل بهنگام خانواده، نيازمند اصلاح سيستم كنوني آموزش و پرورش به مثابه‌ كارخانه‌ انسان‌سازي است. يكي از مهم‌ترين راه‌حل‌هاي برون‌رفت از وضع موجود، تغيير در محتواي آموزشي است كه در نتيجه‌ آن، سنوات تحصيل به قريب شش‌سال تقليل يافته، رضايت عمومي از نظام سياسي و درآمد ناخالص ملي افزايش چشمگير خواهد داشت.