رفتارشناسي رأي دهي بريتانيا در شوراي امنيت سازمان ملل متحد

ناكامي لندن در دستيابي به اهداف سياست خارجي از مجراي كنسرت اروپا، بازانديشي در رويكرد هاي همكاري با قدرت هاي بزرگ به مثابه برآيند انفعال جامعه ملل و تنزل سطح قدرت بريتانيا از موقعيت ابرقدرتي و امپرياليستي به قدرت بزرگ منجر به گشت و بازگشت رفتار رأي دهي بريتانيا در شوراي امنيت سازمان ملل گرديده است. رهايي از قيد ايده آليسم و تقليل سطح و كيفيت نمايندگي لندن در شوراي امنيت بر اساس منطق نظام پسااستعماري در عصر جنگ سرد و سمت گيري پراگماتيستي سياست هاي رفتاري در نظام بين المللي نوين، رفتار رأي دهي بريتانيا را دوچندان مقرون به تحليل مي نمايد. بدين ترتيب، فهم رفتار رأي دهي بريتانيا در شوراي امنيت به عنوان اهتمام اصلي پژوهش جاري مي باشد. تلاش براي تأمين منافع ملي در سطح خرد، مياني و كلان بر اساس مكانيسم كنش گرايي حداكثري و مديريت جهاني و بين الملل گرا به مثابه فرضيه اصلي پژوهش مي باشد. به بيان ديگر، سنتز انترناسيوناليسم ليبرال و آتلانتيسم به عنوان منبع اصلي رفتار رأي دهي لندن در شوراي امنيت تلقي مي شود. پژوهش جاري با روش شناسي تحليلي تطبيقي و تز امنيت و مسئوليت جمعي به آزمون فرضيه حاضر مي پردازد.