تمايلات جدايي طلبانه در اروپا ؛ريشه ها و روندها (مطالعه موردي اسكاتلند و كاتالانيا)

گرچه غالباً از مسائل قومي و حق استقلال طلبي گروه هاي جدايي طلب به عنوان يكي از پيامدهاي جهاني شدن در كشورهاي جهان سوم ياد م يشود، اما فعال شدن گسل هاي هويتي در جهان توسعه يافته مسأله جدايي طلبي را به مسأله اي بين المللي مبدل ساخته كه از اين پس بايد از جهاني شدن استقلال طلبي سخن به ميان آورد.در سال هاي اخير دو گرايش گريز از مركز در دو سطح تحليل منطقه اي(واگرايي در اتحاديه اروپا) و دولتي(استقلال خواهي در سطح واحدهاي عضو اتحاديه اروپا)به شكل برجسته اي ذهن سياستمدارن،محققين و صاحبنظران مباحث هويتي را درگير خود ساخته است.در اين مقاله با طرح اين پرسش كه محرك ها و علل اصلي فعال شدن گسل هاي هويتي در اروپا چيست؟ ،سعي مي شود با مطالعه تطبيقي دو مورد از گرايشات استقلال طلباني در اسكاتلند و كاتالونياي اسپانيا، با اقتباس از نظريه محاسبه عقلاني، به وارسي اين فرضيه پرداخته شود كه محدوديت هاي اقتصادي ناشي از بحران هاي مالي و اقتصادي در غرب، اصلي ترين علت فعال شدن گسل هاي هويتي،بسيج قومي وسياسي شدن تعلقات قوم گرايانه و گرايشات واگرايانه در اروپا است.داده هاي گردآوري شده از دو مطالعه موردي صورت گرفته مويد اين نكته كليدي است كه در هر دو منطقه مذكور ، وضعيت و شاخص هاي اقتصادي نسبت به ساير مناطق هر دو كشور اسپانيا و بريتانيا، از شرايط مطلوب تري برخوردار است . بر اين اساس، ظهور تمايلات جدايي طلبي در اين مناطق برخلاف آنچه كه در بسياري از نظريات محلل تجزيه طلبي تأكيد مي شود نه ناشي از فقر و برخورداري كمتر آنها از مناطق ديگر، بلكه بالعكس است.