بررسي اسناد بالادستي و موانع بهره وري انرژي در بخش ساختمان ايران

پيرو رشد اقتصادي و رشد جمعيت و بالا رفتن استانداردهاي سطح زندگي در ايران، در دهه گذشته مصرف انرژي در بخش‌هاي مختلف ازجمله بخش ساختمان رشد نسبتا زيادي داشته است. به‌گونه‌اي كه از سوي مراكز مختلف اعلام شده است كه با ادامه همين روند در كمتر از ده سال آينده عرضه و تقاضاي انرژي برابر و سپس ايران به يك كشور وارد كننده انرژي تبديل مي‌شود. باوجود اين‌كه پياده‌سازي سياست‌گذاري‌هاي بهبود بهره‌وري انرژي از پتانسيل موجود بسيار فاصله دارد، ولي در دو دهه اخير اقداماتي از سوي نهادهاي مرتبط با بهره‌وري انرژي، صورت گرفته كه در اين مقاله به آن پرداخته ‌شده است. هدف اين مقاله شناسايي موانع بهره‌وري انرژي و پيشنهاد براي رفع آن‌ها است. ضعف سيستم اداري و ضعف قوانين بازار بهره‌وري انرژي در كنار پايين بودن قيمت‌ حامل‌هاي انرژي، از عمده موانع مقابل بهبود بهره‌وري انرژي هستند. همچنين كمبود مشوق‌هاي اقتصادي و مالي بهبود بهره‌وري انرژي، در سياست‌گذاري‌ها مشهود است. سرانجام ناظر بر سياستگذاري‌ها و موانع موجود، پيشنهادهايي در دو دسته كوتاه‌مدت و بلندمدت بيان شده است.