اولويت بندي انواع انرژي در ايران با هدف افزايش امنيت انرژي در افق 1404 هجري خورشيدي (با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي)

اين مطالعه براي ارزيابي و اولويت بندي انواع مختلف انرژي در ايران شامل نفت، گاز طبيعي، زغال سنگ، انرژي هسته اي، انرژي هاي تجديدپذير، انرژي برق آبي و زيست سوخت ها انجام شده است. قسمت اعظم مصرف انرژي در ايران مربوط به هفت نوع ذكر شده است. اين انواع مختلف از انرژي از نظر مفاهيم چهارگانه انرژي شامل فراهم بودن (6 مؤلفه)، در دسترس بودن (4 مؤلفه)، قابل خريد بودن (5 مؤلفه) و قابل قبول بودن(3 مؤلفه) داراي سطح امنيت متفاوت هستند. در اين مقاله قصد شده با استفاده از روش تحليل سلسله‌مراتبي و تكنيك تصميم گيري تاپسيس انواع انرژي موجود در ايران را با هدف افزايش امنيت انرژي و با توجه به معيارهاي ذكر شده ارزيابي و اولويت بندي آن‌ها را مشخص كنيم.20 فرد خبره 7 نوع از انرژي را از نظر معيارهاي چهارگانه (18 زيرمعيار) با يكديگر مقايسه و ارجحيت آن‌ها را مشخص كردند. براي ارزيابي هر گزينه نسبت به هر معيار از مقياس 1 تا  9 (مقياس دوقطبي) بهره گرفته شد و پس از تشكيل ماتريس تصميم‌گيري در يك فرآيند شش‌مرحله‌اي تكنيك تاپسيس انواع انرژي مورد استفاده در ايران اولويت‌بندي شدند.نتايج نشان مي دهد گاز طبيعي به دليل نزديكي به معيارهاي مثبت و فاصله داشتن از معيارهاي منفي به‌صورت همزمان، به عنوان مناسب ترين نوع انرژي در راستاي تأمين امنيت انرژي مشخص شده (0.69125= Ci) و انرژي هاي برقي تجديدپذير(0.67354= Ci) و انرژي هسته اي(0.62853= Ci) در اولويت هاي دوم و سوم هستند.