اثر تمرينات استقامتي و مصرف متيل فنيديت بر علائم رفتاري رت‌هاي نر مبتلا به اختلال كم‌توجهي- بيش فعالي

The Effects of Endurance Training along with Methylphenidate Consumption on Behavioral Symptoms in Male Rats with Attention Deficit Hyperactivity Disorder

زمينه و هدف: امروزه در درمان اختلال كم‌توجهي- بيش فعالي (Attention Deficit Hyperactivity Disorder يا ADHD) از داروها با دوزهاي متفاوتي استفاده مي‌شود. اخيراً درمان‌هاي غير دارويي مانند فعاليت بدني نيز مدنظر قرار گرفته است. هدف از اين پژوهش بررسي اثر تمرينات استقامتي و مصرف متيل فنيديت بر علائم رفتاري رت‌هاي نر مبتلا به ADHD بود. مواد و روش‌ها: روش تحقيق از نوع تجربي بود. آزمودني‌ها در ابتدا شامل 40 سر موش‌ صحرايي نژاد Wistar با دامنه سني 4 تا 6 هفته بودند كه به دو گروه كنترل 7 سر و گروه تزريق L-NAME 33 سر به‌طور تصادفي ساده تقسيم شدند. گروه تزريق L-NAME در سن 8 تا 12 هفتگي (ميانگين و انحراف استاندارد وزني 379/8±70/181 گرم) به يك گروه پنج تايي نمونه‌برداري خوني و 4 گروه هفت تايي شامل گروه ADHD، گروه ADHD + تمرين استقامتي، گروه ADHD + مصرف متيل فنيديت، گروه ADHD + تمرين استقامتي+ مصرف متيل فنيديت تقسيم شدند. از آزمون Open field جهت تشخيص بيش فعالي و از تردميل 5 بانده جهت تمرينات استقامتي استفاده شد. 10 ميلي‌گرم L-NAME به مدت 8 هفته و 6 روز در هفته به ازاي وزن هر رت به‌صورت زير صفاقي جهت ابتلا به اختلال كم‌توجهي- بيش فعالي رت‌ها تزريق شد. آنزيم مبدل آنژيوتانسين (ACE) و نيتريت اكسايد (NO) جهت تشخيص پرفشارخوني رت‌ها بعد از تزريق L-NAME مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. موش‌هاي‌ صحرايي 30 دقيقه در هر روز (5 روز در هفته)، براي مدت 28 روز به تمرين دويدن پرداختند. از آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه (ANOVA) جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تعداد ايستادن‌هاي گروه كنترل نسبت به‌تمامي گروه‌ها بيشتر و تعداد مربع‌هاي طي شده كمتر بود (001/0≥ p). تعداد مربع‌هاي طي شده گروه ADHD نسبت به‌تمامي گروه‌ها بيشتر و تعداد ايستادن‌ها كمتر بود (001/0≥ p). بين تعداد مربع‌هاي طي شده و تعداد ايستادن‌ها گروه+ ADHD تمرينات استقامتي با گروه ADHD +مصرف متيل فنيديت و همچنين گروه + ADHD مصرف متيل فنيديت + تمرينات استقامتي تفاوت معني‌داري وجود نداشت (001/0≤ p). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه تمرينات استقامتي و مصرف متيل فنيديت بر علائم رفتاري الگوي حيواني مبتلا به ADHD تأثير داشته و مي‌توان توصيه نمود كه از فعاليت‌هاي بدني به‌عنوان روش مؤثري جهت جايگزيني مصرف متيل فنيديت استفاده نمود.

Aim and Background: Today different doses of drugs are used in the treatment of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). Non-medical treatments such as physical activity have recently been considered. The purpose of this study was to investigate the effects of endurance training along with methylphenidate consumption on Behavioral symptoms in male rats with ADHD. Methods and Materials: A laboratory research method was used. The subjects were 40 Wistar rats (mean and standard deviation of 181.78 ± 8.39 g) and aged 8-12 weeks. A 5-member group (mean and standard deviation of 182.6 ± 51.6 g) were randomly selected for sampling and blood sampling, and 35 rats (mean and standard deviation of 181.66 ± 8.09 g) to 5 Group 7 (control group and 4 groups of attention deficit hyperactivity disorder: methylphenidate use, endurance training, methylphenidate use and endurance training, without methylphenidate and no endurance training). 10 mg L-NAME for 8 weeks and 6 days per week for each rat was injected sub peritoneally for the attention deficit-hyperactivity disorder in rats. Angiotensin converting enzyme (ACE) and nitrite oxide (NO) were used to detect hypertension in rats after L-NAME injection. The open field test for over-active detection, and 5-band treadmill for endurance training of rats were used. The balance test was taken before and after 4 weeks of training. The drug group received 2 mg of methylphenidate daily per kg of body weight orally. The rats ran for 28 days each day (5 days a week) for 28 days. The practice load for training groups included running at speeds of 2 to 8 m / min for 30 minutes. Descriptive statistics were used to determine mean, mean, standard deviation, drawing tables and charts. For normalization of the distribution of dependent variables from the Kolmogorov-Smirnov and one-way variance for intra-group variation. Findings: The results showed that the number of stands in the control group was higher than in all other groups and the number of traveled squares was less (p<0.001). The number of stands in the ADHD group was lower than in all other groups and the number of traveled squares was higher (p<0.001). There was no significant difference between the number of stands and the number of traveled squares in the ADHD group + Endurance exercises with ADHD + methylphenidate and also the ADHD group + methylphenidate + endurance training (p<0.001). Conclusions: It seems that endurance training and methylphenidate consumption affect the behavioral patterns of the animal model of ADHD and it can be recommended that physical activity be used as an effective method to replace the use of methylphenidate.