تحليل ارتباط ميان توانمندسازهاي سيستم ساخت انعطاف‌پذير انساني در صنايع خودروسازي با استفاده از رويكرد نقشه‌ شناختي فازي

هدف مطالۀ حاضر تحليل ارتباط ميان توانمندسازهاي سيستم ساخت انعطاف پذير انساني مبتني بر نقشه شناختي فازي در صنعت خودروسازي ايران مي باشد. مباني نظري و تحليل هاي مربوطه با استفاده از قضاوت گروه خبره انجام گرفت. از آنجايي كه اعضاي گروه تمايل داشتند با متغيرهاي زباني و لفظي منظور خود را برسانند؛ لذا از مجموعه گسسته اي از برچسب‌هاي لفظي در قالب نقشه هاي شناخت فازي، بمنظور تبيين ارتباط بين توانمندسازها بهره گيري شد. جامعۀ آماري دو نوع بوده است. جامعه اول شامل 20 نفر از خبرگان صنعت خودروسازي بوده كه با سيستم ساخت انعطاف پذير انساني آشنايي داشته اند. كه از بين آن ها 10 نفر به طور تصادفي انتخاب شده اند. جامعه دوم شامل 320نفر از كاركنان شركت هاي شامل شركت هاي ايران خودرو، پارس خودرو، زاگرس خودرو، سايپا، كرمان خودرو، گروه بهمن و مديران خودرو بوده با استفاده از فرمول كوكران 174 نفر به شيوه نمونه گيري تصادفي برگزيده شدند. نتايج نشان داد كليدي ترين توانمندسازهاي سيستم ساخت انعطاف پذير انساني عبارتند از: تعهد كاركنان، پرسنل آموزش ديده، مشاركت و تعهد مديريت ارشد، برنامه ريزي بلندمدت مؤثر، وضعيت مالي مطلوب سازمان، كاهش هزينه نگهداري، فرهنگ كار در سازمان، رضايت كاركنان، مشوق ها و پاداش ها، و تكنيك هاي عملياتي و كنترل. پيشنهاد مي گردد با توجه به نقش و اهميت جايگاه عامل انساني در سيستم ساخت انعطاف پذير، يك نقشه راه در صنايع خودروسازي جهت جلوگيري از هدررفت منابع بويژه منابع انساني تدوين گرديده تا بتوان در فرايند برنامه ريزي استراتژيك جهت بروز نمودن اهداف و چشم انداز شركت از آن بهره گرفت.