مسئوليت بين‌المللي دولت‌ها در قبال خسارات ناشي از استفاده از منابع انرژي جايگزين (مطالعۀ موردي: فناوري جمع‌آوري و انباشت دي‌اكسيد كربن زير بستر دريا)

با گذشت زمان و پيشرفت علم مصرف انرژي و بهره‌برداري از منابع طبيعي به‌شدت افزايش يافته است. اما مصرف انرژي موجب تخريب محيط زيست مي‌شود. از طرفي با توجه به افزايش استفاده از انرژي‌هاي فسيلي و احتراق اين نوع سوخت‌ها، غلظت گازهاي گلخانه‌اي در جو به‌طور چشمگيري افزايش يافته است. براساس گزارش‌هاي سازمان‌هاي بين‌المللي افزايش گازهاي گلخانه‌اي در جو موجب افزايش درجۀ حرارت كرۀ زمين شده است. از جمله فناوري‌هاي جديد براي مقابله با پديدۀ گرم شدن كرۀ زمين، جمع‌آوري و انباشت دي‌اكسيد كربن زير بستر درياست. با وجود اين ممكن است در اثر اعمال نادرست اين فناوري‌ها شاهد بروز خسارات و در نهايت فجايع زيست‌محيطي باشيم. ازاين‌رو به‌منظور طرح مسئوليت بين‌المللي دولت‌ها و حتي بازيگران غيردولتي نيازمند يك‌سري قواعد و مقررات در زمينۀ مسئوليت در قبال اين خسارات خواهيم بود. در اين نوشتار برآنيم كه با بحث در مورد انرژي‌هاي جايگزين به بررسي فناوري جمع‌آوري و انباشت دي‌اكسيد كربن بپردازيم؛ آسيب‌هاي احتمالي به محيط زيست را با استناد به اصول و مفاهيم مرتبط تحليل كنيم و در نهايت به مسئلۀ مسئوليت بين‌المللي دولت‌ها در قبال خسارات وارده در پي استفاده از اين فناوري بپردازيم.