پيشگيري و جبران خسارت زيست‌محيطي در مديريت سوخت مصرف‌شدۀ هسته‌اي

سوخت مصرف‌شدۀ هسته‌اي به‌علت تشعشات و دماي بالا مستلزم مديريت اصولي و علمي است. با نگاهي به اسناد بين‌المللي به‌خصوص كنوانسيون مشترك مديريت ايمني سوخت مصرف‌شده كه در راستاي حفاظت از فرد و محيط زيست در قبال خسارت‌هاي ناشي از آن، مدون شده‌اند، مقالۀ حاضر به تبيين و ارزيابي تعهدات دولت‌ها در پيشگيري و جبران زيان وارده به محيط زيست، ناشي از اين مديريت پرداخته و بدين‌وسيله به يكي از الزامات توسعۀ به‌كارگيري انرژي هسته‌اي پاسخ مي‌دهد. در نهايت به ضعف‌هاي موجود در پيشگيري و جبران خسارت به محيط زيست همچون عدم جامعيت و جهانشمول بودن اين مقررات و تكميلي بودن مسئوليت دولت‌ها در جبران خسارت اشاره دارد.