بررسيِ برداشت‌هاي قرآني احمد الحسن بصري با تاكيد بر تطبيق‌هاي متعارض با دلايل عقلي و نقلي

جريان «احمد الحسن بصري»، يكي از جريان‌هاي خطرناك در موضوع مهدويت است. در حالي كه استناد به خواب و استخاره، وجه مشترك احمد الحسن با بعضي از مدعيان ديگر است؛ ارائه تحليل‌هاي جديد از روايات و مباني خاص در رويكرد روايي، او را از ديگران متمايز كرده است. در چند سال اخير، فعاليت‌هاي تبليغي اين جريان، چه به صورت مجازي در پالتاك و وب سايت‌هاي مختلف و چه به صورت چهره به چهره افزايش يافته است. استناد احمد الحسن به بعضي رويكردهاي حديثي رايج در ميان گروهي از حديث گرايان و نيز منطبق ساختن خود با شرايط و حوادث روز، با توجه به زمان شناسي خاص؛ از ديگر ويژگي‌هاي اوست. اين نكات، ضرورت نقد و بررسي اين جريان و نشان دادن اشكالات آن را دو چندان مي‌كند. احمد الحسن بصري كه مدعي است، مهدي اول و يماني موعود است، خود را همانند ديگر امامان:، از علم الاهي بهره مند و از هرگونه اشكال و اشتباه مصون مي‌داند. بر اين اساس، اثبات حتي يك اشكال در كتاب‌هاي وي، براي رد تمام ادعاهاي او كافي است. اشتباهات احمد الحسن را مي‌توان در موضوعات مختلف قرآني، حديثي، كلامي، ادبي، فقهي و تاريخي دنبال كرد. مقاله حاضر، به شيوه توصيفي ـ تحليلي و انتقادي، به اشتباهات قرآني احمد الحسن، با تاكيد بر تطبيق‌هاي متعارض با دلايل عقلي و نقلي مي‌پردازد و در اين زمينه، به پنج نمونه از اشتباهات وي اشاره مي‌كند.