عنوان مقاله :
بهينهسازي ساختارهاي متخلخل بر پايه پليپروپيلن فومارات/ هيدروكسي اتيلمتاكريلات/ شيشه زيستفعال ساختهشده به روش زيستالهامي براساس استحكام مكانيكي و مورفولوژي سطحي
پديد آورندگان :
شهبازي ، سارا پژوهشگاه مواد و انرژي - پژوهشكده نانوتكنولوژي و مواد پيشرفته - گروه بيومواد , زمانيان ، علي پژوهشگاه مواد و انرژي - پژوهشكده نانوتكنولوژي و مواد پيشرفته - گروه فناوري نانو و مواد پيشرفته , پازوكي ، محمد پژوهشگاه مواد و انرژي - پژوهشكده انرژي - گروه محيط زيست و انرژي , جعفري ، ياسر دانشگاه كاشان - دانشكده شيمي - گروه شيمي تجزيه
كليدواژه :
بهينه سازي , داربست استخوان , زيست الهامي , مورفولوژي سطحي , استحكام مكانيكي
چكيده فارسي :
اينكار مربوط به بهينهسازي ساختارهاي متخلخل بر پايه نانوكامپوزيت پليپروپيلن فومارات/هيدروكسي اتيل متاكريلات/ نانوذرات شيشه زيستفعال است كه با واكنش كاهش اكسايش (پليمريزاسيون راديكال آزاد) در دماي اتاق شبكهاي شدهاند. اين ساختارها با غوطهوري نانوكامپوزيتهاي تهيهشده به مدت چهار هفته در محلول مشابه مايعات بدن ايجاد ميشوند و براساس استحكام مكانيكي (استحكام فشاري) و مورفولوژي سطح (تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي) بهينهسازي ميشوند. در اين بهينهسازي اثرات نسبت پليپروپيلن فومارات/ هيما، ميزان نانوذرات شيشه زيستفعال و درصد عامل جفت آغازگر بنزوئيل پروكسايد و ان و ان ديمتيل آنيلين، در ايجاد ساختارهاي متخلخل و تغييرات استحكام مكانيكي، مشخص شد. درنهايت، بهترين فرمولاسيون نانوكامپوزيتي براساس عوامل مذكور نمونهاي كه حاوي نسبت پليپروپيلن فومارات/ هيما معادل 30/70، نانوذرات شيشه زيستفعال به ميزان 20% وزني و جفت آغازگر معادل 5/1% وزني بود (SPHB.732/1.5)، بهعنوان ساختار بهينه معرفي شد. اين ساختار داراي مدول الاستيكي معادل MPa 7/57، حفراتي بههمپيوسته و بهطور كامل باز به ابعاد حدود µm 200-100 و داراي سطحي پوشيده شده با ميكروذرات هيدروكسيكربنات آپاتيت بود. ساختار SPHB.732/1.5 تهيهشده به روش غوطهوري در مايع شبيهسازي شده بدن، علاوه بر زيستفعال بودن، زيستتخريبپذير است و بنابراين ميتواند بهعنوان داربست سلولهاي استخواني مورد ارزيابيهاي بيشتر مانند مطالعات سلولي قرار گيرد.
عنوان نشريه :
مواد و فناوري هاي پيشرفته
عنوان نشريه :
مواد و فناوري هاي پيشرفته