نقش درك از خطر و نگراني‌هاي والدين بر سفر مستقل كودكان به مدرسه

سفرهاي آموزشي مي‌توانند سهم بزرگي در رشد بلوغ فكري كودكان دبستاني) مخصوصاً زماني‌كه مستقل سفر مي‌كنند) داشته باشند. تاكنون در تحليل شيوه‌هاي سفرهاي تحصيلي كودكان دبستاني به بررسي متغيرهاي اقتصادي اجتماعي بسنده شده و به كمّي‌سازي و بررسي عوامل روان‌شناختي در انتخاب شيوه‌هاي سفرهاي دانش‌آموزان دبستاني پرداخته نشده است. در مطالعه‌ي حاضر به تحليل نقش متغيرهاي درك از خطر و نگراني‌هاي والدين در نحوه‌ي همراهي و شيوه‌هاي مستقل سفر كودكان در كنار ساير متغيرها پرداخته شده است. تعداد ۱۰۷۸ پرسش‌نامه ميان والدين دانش‌آموزان پايه‌هاي اول تا سوم دبستان در ۹ مدرسه‌ي پسرانه و دخترانه‌ي دولتي و غيردولتي شهر رشت در اسفندماه سال ۱۳۹۲ توزيع شده است. براساس داده‌هاي حاصل از پرسش‌گري ميداني، نتايج مدل لوجيت چندگانه و تحليل واريانس چندمتغيره نشان مي‌دهد كودكاني كه با همراهي والدين به مدرسه رسانده مي‌شوند، والدين نگران‌تري دارند و هرچه نگراني والدين بيشتر شود، احتمال سفرهاي مستقل كودكان دبستاني به مدرسه كمتر مي‌شود.