بررسي ميزان عزت نفس كودكان نارساخوان مقطع ابتدايي كرمانشاه

The Study of Self-esteem of Dyslexic Children in Elementary School in Kermanshah

نارساخواني به ناتواني هاي كودكان در خواندن اطلاق مي شود. غالب روان شناسان بدون اينكه بخواهند علت خاصي را براي نارساخواني تعيين نمايند، نارساخواني را صرفا نشانه اي از وجود يك اختلال ويژه در فرآيند آموزش خواندن مي دانند، كه عامل مهمي در پايين آمدن اعتماد به نفس اين كودكان است. پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان عزت نفس كوكان نارساخوان مقطع ابتدايي شهر كرمانشاه در سال تحصيلي 13971396 انجام شد.روش: در پژوهش حاضر از طرح توصيفيتحليلي استفاده شد. جامعه آماري آن را تمامي دانش آموزان نارساخوان كه در سال تحصيلي 1397-1396 در مراكز اختلالات يادگيري شهر پرونده داشتند تشكيل مي دادند. حجم نمونه از طريق فرمول cramer و ميزان خطاي 5 درصد و با اطمينان 95 درصد 140 نفر به دست آمد كه با توجه به در نظر گرفتن ريزش، تعداد 116 نفر مد نظر قرار داده شد كه به صورت تصادفي خوشه اي از ميان كودكان نارساخوان در مركز اختلالات يادگيري شماره 2 شهر كرمانشاه كه جمعا 300 نفر بودند انتخاب گرديد. جهت بررسي ميزان عزت نفس اين كودكان از آزمون عزت نفس كوپر اسميت استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد ميانگين مقياس عزت نفس كلي 10/40و انحراف استاندارد آن 1/47، مقياس عزت نفس اجتماعي داراي ميانگين 1/34 و انحراف استاندارد 0/74 و مقياس عزت نفس خانوادگي داراي ميانگين 2/24 و انحراف استاندارد 0/53 و مقياس عزت نفس تحصيلي داراي ميانگين 2/88 و انحراف استاندارد آن 0/48 مي باشد. با توجه به تحليل آماري مشخص گرديد كه بين عزت نفس كلي، عزت نفس اجتماعي، عزت نفس خانوادگي و عزت نفس تحصيلي اين كودكان تفاوت معناداري وجود داشت و تمامي مقياس ها در سطح 0/001≥p معنادار هستند.نتيجه گيري: با توجه به اينكه عزت نفس اين كودكان در حد پايين تر از نرمال بود، بنابراين با آموزش عزت نفس به اين كودكان مي توان اين ظرفيت را در آنان ارتقا بخشيد.

Dyslexia refers to the disability of children in reading. Most psychologists consider dyslexia merely as a sign of a special disorder in the teaching of reading, without which they want to determine a specific cause for dyslexia, which is an important factor in lowering the confidence of these children. The purpose of this study was to evaluate the self-esteem of Kukan Dorsa in the primary school of Kermanshah in the academic year 2016-2017. Methods: In this study, descriptive-analytic design was used. The statistical population consisted of all dyslexic students who filed in the school disturbance centers during the school year 2016-2017. Sample size was calculated by Cramer formula and error rate of 5% and with confidence of 95% of 140 people. According to considering loss, 116 patients were randomly selected from among dyslexic children in the center Learning outcomes No. 2 in Kermanshah city, which consisted of 300 people, were selected. To assess the self-esteem of these children, Cooper Smith's self-esteem test was used. Results: The results showed that the mean total self-esteem scale was 10.40 and its standard deviation was 1.47, the social self-esteem scale had a mean of 1.34 and standard deviation of 0.44 and family self-esteem scale with a mean of 2.24 and standard deviation 0.53 and the academic self-esteem scale has a mean of 2.88 and standard deviation of 0.48. Regarding the statistical analysis, there was a significant difference between total self-esteem, social self-esteem, family self-esteem and educational self-esteem in these children. All of the scales were significant at P≤0.001.