پديد آورندگان :
قليچ پور، بنيامين دانشگاه شهيد بهشتي، تهران - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه علوم رفتاري و شناختي در ورزش , عبدلي، بهروز دانشگاه شهيد بهشتي، تهران - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه علوم رفتاري و شناختي در ورزش , فارسي، عليرضا دانشگاه شهيد بهشتي، تهران - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه علوم رفتاري و شناختي در ورزش , جرجاني، راضيه مركز بهداشت و سلامت گنبد كاووس
كليدواژه :
يادگيري كم خطا , يادگيري پرخطا , هماهنگي دودستي , اتيسم
چكيده فارسي :
مقدمه: در بسياري از حركات ورزشي و حتي حركات معمولي، استفاده هم‌زمان از دو دست، موجب اجراي موفقيت‌آميز مهارت حركتي مي‌شود. با توجه به مشكلات زياد افراد مبتلا به اتيسم در يادگيري مهارت‌ها و تأثير اين مهم بر رفتارهاي اجتماعي آنان، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير يادگيري كمخطا و پرخطا بر هماهنگي دودستي در افراد مبتلا به اختلال اتيسم با عملكرد بالا انجام شد.
مواد و روش‌ها: اين تحقيق از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون و همراه با گروه شاهد بود. براي اين منظور، 24 كودك مبتلا به اختلال اتيسم با عملكرد بالا به صورت در دسترس انتخاب شدند و بر اساس بهره اتيسم كه از نمرات پرسش‌نامه سنجش دامنه اتيسم (Autism Spectrum Screening Questionnaire يا ASSQ به دست آمد، به شكل همگن در سه گروه يادگيري كمخطا، يادگيري پرخطا و شاهد قرار گرفتند. پيش‌آزمون سنجش هماهنگي دودستي با كمك دستگاه سنجش هماهنگي دودستي ساخت مؤسسه پديدار اميد فرداي تهران انجام شد. سپس گروه‌هاي تمريني در شش جلسه 30 دقيقه‌اي به تمرين مهارت هماهنگي دودستي با همان دستگاه پرداختند. در پايان جلسه ششم، پس‌آزمون مهارت هماهنگي دودستي از همه گروه‌ها به عمل آمد. دو روز بعد نيز آزمون يادداري از گروه‌هاي تمريني گرفته شد. نتايج با استفاده از آزمون‌هاي One-way ANOVA و Repeated measures ANOVA مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته‌ها: در پيش‌آزمون، گروه‌ها تفاوت معني‌داري از نظر هماهنگي دودستي نداشتند (643/0 = P)؛ در حالي كه پس‌آزمون، تفاوت معني‌داري بين گروه‌هاي كمخطا و پرخطا با گروه شاهد نشان داد (001/0 = P). همچنين، گروه كمخطا و پرخطا نيز تفاوت معني‌داري با همديگر داشتند (001/0 = P). آزمون يادداري كه پس از دو روز استراحت به عمل آمد، كاهش عملكرد در گروه پرخطا را نمايان ساخت.
نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده نتيجه‌گيري مي‌شود كه اين افراد، قادر به بهبود مهارت هماهنگي دودستي هستند و يادگيري كمخطا علاوه بر سودمندي بيشتر در يادگيري، پايداري بيشتري نسبت به يادگيري پرخطا دارد. بنابراين، توصيه مي‌شود كه براي آموزش مهارت‌هاي هماهنگي دودستي، از شيوه يادگيري كمخطا در افراد مبتلا به اختلال اتيسم با عملكرد بالا استفاده گردد.
چكيده لاتين :
Introduction: In many sports movements, and even regular movements, the simultaneous use of both hands results in the successful implementation of motor skills. Considering many problems faced by the patient with autism in learning skills, and their impact on social behaviors, the purpose of this study was to investigate the effect of low-error and full-error learning on bimanual coordination in patients with high-functioning autism disorder. Materials and Methods: This was a semi-experimental research with pretest-posttest design, and control group. 24 children with high-functioning autism disorder, resulted from with the help of pretest Autism Spectrum Screening Questionnaire (SSRQ) were selected using convenience sampling method, and were homogeneously divided into three groups of low-error learning, full-error learning, and control. The dual coordination pretest was done with the help of the bimanual coordination instrument of the Omide Farda Institute (Tehran, Iran). Then, the training groups did practicing bimanual coordination skills on the same machine in six sessions of 30 minutes. At the end of the sixth session, the posttest of bimanual coordination skills was performed in all groups. Two days later, a retention test was taken from the training groups. The results were analyzed using one way and repeated measures analysis of variance. Results: There were no significant differences between the groups in pretest (P = 0.643). While in posttest, a significant difference was observed between the practice and control group (P = 0.001). Moreover, there was a significant difference between low-error and full-error learning groups (P = 0.001). The retention test, which was performed after two days of rest, revealed a decrease in performance of full-error group. Conclusion: According to the results, it is concluded that these individuals are able to improve their bimanual coordination skills, and low-error learning is not only useful in learning, but also has more sustainability than full-error learning. Therefore, it is recommended to use a low-error learning method to teach bimanual coordination skills in patients with high-functioning autism disorder.
