بررسي كاربست روايات نقصان عقل در موضوع مديريت زنان

آيا ورود به مديريت هاي كلان براي زنان جايز است يا خير؟ برخي فقهاء ورود زنان را به سطوح كلان مديريتي جايز ندانسته و منكر ولايت زنان هستند يكي از دلايل آنها ، روايات نقصان عقل زنان است آيا اين روايات ظرفيت كاربست براي منع زنان از پذيرش مديريت هاي كلان را دارد يا خير؟آيا با استناد به اين روايات مي توان شايستگي زنان را براي مديريت هاي كلان زير سوال برد؟ بابهره گيري از روش اجتهاد مشخص مي شود كه اين روايات تماماً مشكل سندي دارند و به لحاظ دلالي نيز حامل ديدگاه هاي متعددي در باره نقصان هستند, برخي دلالت روايت را محدود به زنان خاصي دانسته، و برخي نيز پديده نقصان را مربوط به شرايط خاص اجتماعي زمان صدور حديث مي دانند برخي مراد از عقل را عقل نظري و برخي نيز عقل عملي مي دانند و برخي عقل تجربي را متعلق نقصان گرفته و برخي متعلق نقصان را عقل ذاتي در اداره شئون خانوادگي و اجتماعي گرفته اند، عده اي متعلق نقصان را تعقل دانسته و برخي در معناي روايات توقف كرده و برخي نيز روايات را جدلي دانسته اند و ... بايد از نگاه تك بعدي به اين موضوع پرهيز كرد و روايات نقصان را در دايره وسيع تر و پازل بزرگتري به صورت نظام مند مورد توجه قرار داد و با توجه به روايات منع اطاعت از زنان, منع مشورت با زنان، قواميت مردان، لزوم اذن پدر يا پدر بزرگ در ازدواج دختر و... نقصان عقل را تفسير كرد بر اين اساس نقصان عقل ذاتي يعني زنان غالباً در تعارض ميان عقل با عواطف و احساسات، مغلوب احساسات واقع مي شوند و اين معنا از نقص نمي تواند مانع مديريت هاي زنان شود، حداكثر مي توان ادعا كرد كه اين ويژگي براي برخي از تصميم گيري ها در مديريت نامطلوب است و اين كاستي مي تواند ازطريق لزوم مشاوره جبران شود.