تحليل مباني انسان شناسي پارادايم هاي جامعه شناختي سازمان و مديريت از منظر انديشه هاي علامه طباطبايي(ره)

اين مقاله در صدد تحليل مباني انسان شناختي پارادايم هاي جامعه شناختي سازمان و مديريت براساس نظريات علامه طباطبايي(ره) و نقش آن در راستاي شكل گيري پارادايم مديريت اسلامي است. داده هاي اين تحقيق با روش كتابخانه اي جمع آوري و با روش تحليل مضمون بررسي شده اند. پس از ارائه گزاره هاي انسان شناسانه پارادايم هاي جامعه شناختي براساس تقسيم بندي بوريل و مورگان، گزاره هاي استنباط شده از انديشه هاي علامه طباطبايي(ره) پيرامون انسان، در قالب دو زاويه تحليلي وجودي و ماهوي : ارائه شده است. در انتها، گزاره هاي استنباط شده از انديشه هاي علامه طباطبايي(ره) در چهار دسته با گزاره هاي انسان شناختي پارادايم هاي جامعه شناختي سازمان و مديريت نسبت سنجي شده كه عبارتنداز:1 گزاره هاي تأسيسي بديع 2 گزاره هاي تأييدكننده 3 گزاره هاي تأسيسي متضاد4 گزاره هاي تكميل كننده. در انتها مباني انسان شناسي پارادايم هاي چهارگانه از منظر انسان شناسي حاصل از بررسي هاي انجام شده از منظر علامه طباطبايي(ره) مورد تحليل قرار گرفته است. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه از منظر انسان شناسي علامه طباطبايي(ره) نگاه پارادايم هاي جامعه شناختي سازمان و مديريت اولا از زاويه تحليل ماهوي بوده و ثانيا از ساحت طبيعت مادي انسان فراتر نرفته است. در نتيجه زاويه تحليل وجودي و نيز بعد اول و سوم از زاويه تحليل ماهوي انسان، داراي قابليت ممتازي براي شكل گيري پارادايم مديريت اسلامي مي باشند.