تبيين طرح كلي دانش مديريت اسلامي

مديريت اسلامي واجد معاني، مفاهيم و تعاريف گوناگوني است كه هر محققي از ظن خود بخشي از آن را روشن ساخته است. آنچه به‌طور غالب در تحقيقات مرسوم مغفول مانده، بررسي اين دانش از حيث موضوع، هدف و روش است. در اين مقاله پس از بررسي معناي مديريت، اسلام، علم و دانش، لزوم ارتباط اسلام و مديريت از دو منظر انتظار از دين و دانش مديريت بررسي شد و سپس براساس تعريف برگزيده مديريت اسلامي، ماهيت ميان‌رشته‌اي آن تبيين گرديد. نتيجه بررسي‌ها گوياي آن است كه اين دانش از سويي متكي بر دانش عقلايي و از سوي ديگر برآمده از علم تجربي است، موضوع آن سازمان است و هدف آن بهره‌وري سازمان در طول هدف خلقت و روش آن در دياليكتيك ميان دانش و علم تجربي هويت مي‌يابد، مديريت ژاپني نمونه‌اي موفق از تبديل گزاره‌هاي يك مكتب فكري و فرهنگي به گزاره‌هاي علمي و تجربه‌پذير است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه سبك‌ها و روش‌هاي مبتني بر مكتب، سازنده اصول نظري كاربردي دانش مديريت اسلامي است و براي دستيابي به آن بايد از مكتب مديريت اسلامي (جنبه ذهني) به علم مديريت اسلامي (جنبه عيني) در رفت و برگشت بود. مجموعه‌اي كه در نهايت از اين سير حاصل مي‌شود را مي‌توان دانش مديريت اسلامي ناميد. از اين‌رو مقاله پيش ‌رو در مجموع تبييني است از طرح كلي دانش مديريت اسلامي كه از منظر دانش، علم و مكتب مورد تدقيق قرار گرفته است.