رابطه بين مصرف‌گرايي و سرمايه فرهنگي با تأكيد بر ارزش‌هاي ديني

در دهه‌هاي اخير مجموعه تغييرات مربوط به الگوي مصرف و پيامدهاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي اين الگو، آن را به يك مسئله اجتماعي تبديل كرده است. هدف اصلي مقاله حاضر بررسي مصرف‌گرايي و رابطه آن با سرمايه فرهنگي در ياسوج است. روش پژوهش، پيمايشي و ابزار اصلي مورداستفاده در مرحله جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه تركيبي محقق ساخته و ديگران ساخته بوده و براي ارزيابي اعتبار پرسشنامه از تحليل عاملي و ارزيابي پايايي، از ضرايب آلفاي كرونباخ Cronbach Alpha)) وكودر ريچاردسون (KuderRichardson) استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق را ساكنان هجده سال و بالاتر شهر ياسوج تشكيل داده است. حجم نمونه بر اساس جدول لين چهارصد  نفر تعيين شد. به دليل ناهمگن بودن جامعه آماري از روش نمونه­گيري تصادفي از نوع طبقه­اي چندمرحله‌اي استفاده شده است. در بخش چارچوب نظري، نظريات بورديو و شبكه براي اقتباس متغيرهاي تحقيق به كار گرفته شدند. يافته­هاي تحقيق نشان‌دهنده عدم رابطه معنادار متغيرهاي سرمايه فرهنگي و مصرف‌گرايي و عدم وجود تفاوت معناداري بين ميزان گرايش زنان و مردان به مصرف‌گرايي است در حالي كه بين سن و مصرف‌گرايي رابطه معنادار وجود دارد به نحوي كه با افزايش سن، مصرف‌گرايي كاهش مي‌يابد. اين مسئله نشان مي‌دهد كه آنچه بيش از ساير متغيرها بيانگر تحولات الگوي مصرف‌شده تغييرات نسلي است نه جنسيت يا ساير متغيرهاي ساختاري. با توجه به آموزه‌هاي ديني در اين حوزه آنچه مشاهده شد تفاوت بين وضع موجود و وضع مطلوب را نشان مي‌داد.