ارزيابي كيفي آب سطحي و زيرزميني حوضه رودخانه خررود (جنوب استان قزوين)

ارزيابي كيفيت آب بر مبناي مجموعه‌اي از شاخص‌هاي فيزيكي، شيميايي، زيستي و راديواكتيو انجام مي گيرد و اهميت زيادي براي مصارف انساني آن دارد. يكي از شاخص‌هاي كيفي شيميايي آب، شوري (غلظت كل نمك‌هاي محلول در آب) است. عامل شور كننده آب ممكن است منشأ طبيعي يا انسان‌زاد داشته باشد. يكي از عوامل شوري منابع آب با منشأ طبيعي، وجود لايه‌هاي تبخيري در حوضه‌هاي آبريز رودخانه‌ها است. اين پژوهش با هدف بررسي عوامل زمين‌شناسي مؤثر در شوري منابع آب سطحي و زيرزميني حوضه رودخانه خررود انجام شده است. مساحت كل اين حوضه 5500 كيلومترمربع مي‌باشد كه 4130 كيلومتر آن در استان قزوين واقع شده است. تراز اين حوضه بين 1200-1680 متر بالاتر از سطح درياهاي آزاد مي باشد و در زون ساختاري ايران مركزي قرار گرفته است. بررسي‌هاي ميداني و آزمايش‌هاي فيزيكوشيميايي ( كيفي) بر روي بازه ‌ي باختري اين حوضه (از اولين سرشاخه رودخانه در استان زنجان تا آبگرم) انجام شده است. نمونه‌هاي آب در دو دوره خشك و مرطوب سال آبي 93-92 برداشت شده‌اند. نتايج نشان مي‌دهند سنگ‌هاي ميوسن با ليتولوژي گل‌سنگ با بين لايه هاي ماسه سنگ و لايه هاي تبخيري (هاليت و ژيپس) بيش‌ترين اثر را در شوري منابع آب داشته‌اند. فراوان ترين كاتيون و آنيون در آب رودخانه، به ترتيب سديم و كلر (تيپ كلرورهسديك)، مي باشند. ميزان شوري آب رودخانه در بخش مياني محدوده مطالعه به شدت افزايش و سپس به تدريج به سوي خاور كاهش مي‌يابد. ميزان غلظت كل نمك‌هاي آب زيرزميني نسبتاً ثابت است. اين ميزان (و نيز ضريب هدايت الكتريكي آب زيرزميني) به تدريج از حاشيه‌ي شمال باختري به سوي جنوب خاوري حوضه كاهش مي يابد. بيش ترين ميزان نمك محلول آب رودخانه  در ايستگاه‌هاي داخرجين، اروان و معدن نمك شوراب (به ترتيب، 53 ، 45 و 47 گرم در ليتر) اندازه‌گيري شده است.