عوامل مرتبط با درگيري غدد لنفاوي زيربغل در بيماران زن مبتلا به سرطان پستان

زمينه و هدف: سرطان پستان شايعترين سرطان زنان و مهمترين عامل مرگ ناشي از سرطان در زنان سراسر دنياست كه در ايران ۱۷% كل سرطان هاي زنان را به خود اختصاص داده و همچنان در رتبه اول قرار دارد. اين مطالعه به منظور بررسي عوامل مرتبط با درگيري غدد لنفاوي زيربغل در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شده است. روش بررسي: اين مطالعه مقطعي از فروردين ۱۳۹۱ تا اسفند ۱۳۹۳ روي ۱۶۷ زن مبتلا به سرطان پستان در بيمارستان هاي شهيد بهشتي بابل، شهيد رجايي تنكابن و امام سجاد (ع) رامسر انجام شده است. يافته ها: ميزان درگيري غدد لنفاوي زيربغلي، ۷۰/۱% بود. متوسط سن بيماران، ۱۱/۶۲±۴۹/۶۴ سال بود. شايعترين گروه سني، ۴۹۴۰ سال بودند كه بيشترين درگيري غدد لنفاوي (۲۴%) را داشتند. ميانگين اندازه تومور cm ۳/۳۹ بود كه بيشتر بيماران توموري با اندازه cm ۵۲ (T۲) داشتند. تمام بيماران با اندازه تومور بالاي cm ۵ (T۳)، درگيري غدد لنفاوي داشتند. شايعترين نوع پاتولوژي تومور و درجه بافت شناسي، به ترتيب كارسينوم داكتال مهاجم (۹۳/۴%) و درجه ۲ (۵۲/۱%) بوده است. ۸۵/۱% از بيماران با درجه ۳ بيشترين درگيري غدد لنفاوي را داشتند. ۲۲/۲% از بيماران با تهاجم عروقي، درگيري غدد لنفاوي زيربغلي داشتند. ۶۳% تومورها هر دو گيرنده استروژن و پروژسترون را داشتند. درگيري غدد لنفاوي با اندازه (۰/۰۳۱=P)، نوع (۰/۰۰۷=P) و درجه بافت شناسي تومور (۰/۰۱۱=P)، گيرنده استروژن (۰/۰۰۸=P)، گيرنده پروژسترون (۰/۰۳۸=P) ارتباط آماري معناداري داشت. نتيجه گيري: درگيري غدد لنفاوي زيربغلي با اندازه تومور، نوع تومور، درجه بافت شناسي و وضعيت گيرنده هاي استروژن و پروژسترون مرتبط بود. درحالي كه با سن و وضعيت توأم گيرنده هاي استروژني و پروژستروني ارتباط معناداري نداشت.