مقايسه‌ي نتايج درماني و عوارض ايبوپروفن خوراكي و استامينوفن داخل وريدي در بسته‌شدن مجراي سرخرگي بازمانده در نوزادان نارس

زمينه و هدف: مجراي شرياني باز يك يافته ي شايع در نوزادان نارس است كه مي تواند باعث ايجاد عوارض خطيري مانند خونريزي داخل مغزي، انتروكوليت نكروزان و ديسپلازي ريوي شود. هدف از انجام اين مطالعه، مقايسه ي اثربخشي ايبوپروفن خوراكي و استامينوفن داخل وريدي در بسته شدن مجراي سرخرگي بازمانده ي نوزادان نارس بود. روش بررسي: در اين مطالعه ي تحليلي مقطعي كه در بيمارستان اميرالمومنين (ع) سمنان از ارديبهشت ۱۳۹۱ تا دي ۱۳۹۵ انجام شد، تمامي نوزادان نارس مبتلا به مجراي سرخرگي بازمانده كه تحت درمان با يكي از دو داروي استامينوفن تزريقي و ايبوپروفن خوراكي قرار گرفته بودند، به روش تمام شماري انتخاب شدند. يافته هاي اكوكارديوگرافي قلب و نيز عوارض ناشي از اين دو دارو پيش و پس از انجام درمان در دو گروه مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: ۲۴ نوزاد (۶۲/۵%) با سن حاملگي ۳/۴۳±۳۱/۴۶ هفته مورد بررسي قرارگرفتند. هيچيك از خصوصيات مربوط به اكوكارديوگرافي در دو گروه درمان در زمان هاي پيش و پس از درمان و نيز عوارض ناشي از داروها، تفاوت معناداري با هم نداشت. متوسط تعداد دوره هاي درماني در نوزادان تحت درمان با ايبوپروفن خوراكي (۰/۲۵±۱/۰۶)، تفاوت معناداري با نوزادان تحت درمان با استامينوفن وريدي (۰/۴۶±۱/۲۵) نداشت (۰/۱۹۰=P). وضعيت بسته شدن مجراي سرخرگي بازمانده در دو گروه درمان در پايان دوره ي اول (۰/۱۱۲=P) و دوم درماني (۰/۳۸۶=P)، تفاوت معناداري با هم نداشت. نتيجه گيري: اثربخشي ايبوپروفن خوراكي و استامينوفن داخل وريدي در بسته شدن مجراي سرخرگي بازمانده يكسان بوده و ميزان بروز عوارض ناشي از دارو نيز در دو گروه تفاوتي نداشت.