ارزيابي فلوروسكوپي جابجايي قدامي تي‌بيا در فازهاي اكسنتريك و كانسنتريك تمرينات توانبخشي زانو در مردان با آسيب ليگامان متقاطع قدامي

زمينه و هدف: افزايش مفرط جابجايي قدامي تي بيا در تمرينات توانبخشي تنش وارد بر زانوهاي با پارگي ليگامان متقاطع قدامي را افزايش مي دهد. تمرينات لانج (Lunge exercise) و اكستانسيون زنجيره باز زانو، تمرينات رايج در توانبخشي اين ليگامان هستند، ولي آگاهي كافي در مورد جابجايي قدامي تي بيا در دو فاز اكسنتريك و كانسنتريك آن ها وجود ندارد. اين مطالعه جابجايي قدامي تي بيا در فازهاي اكسنتريك و كانسنتريك اين دو تمرين بين زانوهاي سالم و با آسيب ليگامان مقايسه كرد. روش بررسي: با روش نمونه گيري غيراحتمالي ساده، ۱۴ مرد با آسيب يك طرفه ليگامان متقاطع قدامي براي ورود به اين مطالعه مقطعي انتخاب شدند. شركت كنندگان از كلينك هاي فيزيوتراپي دانشگاه فراخوانده شدند. از يك فلوروسكوپ تك صفحه اي براي تصويربرداري از زانوي شركت كنندگان در حين انجام تمرينات لانج و اكستانسيون زنجيره باز با پاي سالم و آسيب ديده در ترتيبي تصادفي استفاده شد. تصويربرداري در مركز راديولوژي بيمارستان سينا، تهران، از دي تا اسفند ۱۳۹۲ انجام شد. يافته ها: در تمرين لانج، تفاوت معناداري بين جابجايي قدامي در زانوي سالم و آسيب ديده و فازهاي اكسنتريك و كانسنتريك مشاهده نشد. در اكستانسيون زنجيره باز، جابجايي قدامي در زانوهاي آسيب ديده در اكستانسيون صفر درجه بيشتر از زانوهاي سالم بود (۰/۰۰۷P=). جابجايي قدامي در فاز اكسنتريك اين تمرين، در زواياي صفر (۰/۰۴۰=P) و ۱۵(۰/۰۲۴=P)، بيشتر از فاز كانسنتريك بود. نتيجه گيري: در تمرين لانج، مقدار جابجايي قدامي تي بيا در فازهاي اكسنتريك و كانستريك و زانوهاي سالم و آسيب ديده تفاوتي نداشت، اما، در زواياي صفر تا ۱۵ درجه ي تمرين اكستانسيون زنجيره باز، در فاز اكسنتريك بيش از كانسنتريك و در زانوهاي آسيب ديده به بيش از زانوهاي سالم بود.