رويكردي زمينه محور به چالش هاي انتقال فناوري در قراردادهاي بين المللي تجاري در ايران

فناوري عاملي كليدي در تجارت بين المللي است. بنگاه هاي اقتصادي تلاش مي كنند تا از طرق مختلف به فناوري‌هاي مزيت‌ساز دست يابند. يكي از راه هاي مورد توجه شركت هاي فعال در كشورهاي درحال توسعه، انتقال فناوري است. بسياري از پروژه هاي انتقال فناوري در تحقق اهداف دانشي مدنظر خود با چالش هاي جدي مواجه هستند. اين تحقيق تلاش دارد تا با رويكردي زمينه محور به شناسايي و تبيين چالش هاي انتقال فناوري در قراردادهاي بزرگ تجاري در ايران بپردازد. با توجه به اهميت درك عميق اين چالش ها و وابستگي آن به بستر و زمينه مورد تحليل، از روش تحليل تم براي آناليز مصاحبه هاي عميق صورت گرفته با 10 نفر از خبرگان صنعتي و علمي استفاده شد. پس از كدگذاري يافته هاي تحقيق 18 چالش در قالب چهار گروه اصلي طبقه بندي شدند. لزوم نگاه جامع به همه ابعاد موثر بر انتقال فناوري و همچنين توجه ويژه به بستر و محيط ايران بخشي از يافته هاي اصلي تحقيق بودند. در بعد واگذارنده فناوري، عدم تمايل به دلايل اقتصادي، سياسي و پروژه اي، در بعد گيرنده فناوري، ظرفيت جذب پايين شركت هاي ايراني، در بعد محيط و فرآيند انتقال، عدم ثبات اقتصادي و در بعد محتواي مورد انتقال، ماهيت متفاوت فناوري ها بخشي از مهمترين چالش هاي انتقال فناوري در پروژه هاي بزرگ تجاري بودند.