باز زنده سازي در تقابل دو رويكرد جايگزيني اقشار اجتماعي و ماندگاري ساكنين (مطالعه موردي: محله اوچدكان اردبيل)

ترك ساكنين بومي و اصلي محله هاي تاريخي و قديمي شهر و جايگزيني مهاجرين با سطح درآمد پايين پيامدهايي چون شكل گيري كانونهاي بزهكاري، بحران هويت، توسعه افقي شهر، ايجاد شهرك هاي پيراموني و حومه اي، مشكل تامين زيرساخت ها را به دنبال دارد. بنابراين ضرورت دارد در تقابل دو رويكرد جايگزيني اقشار اجتماعي و ماندگاري آنها مطلوبترين رويكرد بازسازي بكار گرفته شود. اين پژوهش برآن است كه اين مسئله را در محله اوچدكان اردبيل بررسي كند. ار نظر روشناسي بر اساس ماهيت پژوهش از نوع كاربردي و بر اساس هدف از نوع توصيفي – موردي و علي است. در گرداوري داده ها از روش اسنادي و مشاهدات ميداني و در تجريه تحليل داده ها از روش t تك نمونه اي و آمار توصيفي استفاده شده است. از نتايج پژوهش مي توان به ساخت اجتماعي و ساخت اقتصادي همگن در محله، كم بودن شكاف اجاره املاك و شكاف قيمت املاك در محله اشاره نمود