بررسي رابطه اعتماد به نفس و خودارزيابي باليني دانشجويان پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي بوشهر سال 1393

The Investigation of Relationship between Self-esteem and Clinical Self-assessment among Paramedical Students of Bushehr University of Medical Sciences in 2014

يكي از بهترين روش هايي كه براي تعيين دانش و مهارت باليني استفاده مي شود خودارزيابي است؛ موفقيت باليني و خودارزيابي به عنوان نشانگر كيفيت عملكرد باليني تحت تآثير عوامل متعددي است. شناخت فاكتورهاي موثر مي تواند در بهبود عملكرد باليني موثر باشد. پژوهش حاضر به بررسي ارتباط اعتماد به نفس با خودارزيابي باليني در دانشجويان پيراپزشكي پرداخته است. مطالعه حاضر، مطالعه‌اي توصيفي- تحليلي و از نوع مقطعي است كه بر روي 145 دانشجوي پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي بوشهر به شيوه سرشماري در سال 1393 انجام گرديد. براي جمع آوري اطلاعات پرسشنامه استاندارد اعتماد به نفس كوپراسميت و پرسشنامه محقق ساخته خودارزيابي باليني استفاده گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و روش‌هاي اماري توصيفي و استنباطي تي مستقل، آناليز واريانس و رگرسيون خطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. ميانگين سني شركت كنندگان در پژوهش 1/2±7/22 سال بود. ميانگين و انحراف معيار نمره اعتماد به نفس و خودارزيابي به ترتيب 01/15±15/82 و 47/6±48/ 48 بود. آزمون هاي تحليلي نشان داد كه متغيرهاي دموگرافيك با خودارزيابي باليني ارتباطي ندارد ولي اعتماد به نفس 14% نمره خودارزيابي باليني دانشجويان را پيش بيني كرد(386/or= و 001/0>P). با توجه به اينكه كسب مهارت‌هاي باليني توسط دانشجويان رشته‌هاي پيراپزشكي نقش مهمي در موفقيت شغلي آنان در آينده دارد و با توجه به ارتباط مستقيم اعتماد به نفس با خودارزيابي باليني، طراحي مداخلات و استراتژي هاي افزايش دهنده اعتماد به نفس در دانشجويان بايستي از دغدغه‌هاي سياست‌گذاران آموزش عالي باشد.

One of the best ways to determine the knowledge and clinical skills is self-assessment. Clinical success and self-assessment as an indicator of the quality of clinical practice has been influenced a number of factors, and then identification the affecting factors can be effected in improving clinical practice. Hence, this study aimed to evaluate the relationship between self-esteem and clinical self-assessment in paramedical students, and it was performed in Bushehr University of Medical Sciences. This study was cross-sectional study and performed through census way on 145 students of paramedical student of Bushehr University of Medical Sciences in 2014 in which Cooper Smith questionnaire self-esteem and self-made questionnaire self-assessment were used. Moreover, data analysis was used by SPSS and methods of descriptive and inferential statistics, t-test, ANOVA and regression. The average age was 22±2.1 years old. Therefore, the mean and standard deviation of self-esteem and clinical self-assessment was 82.15±15.01, 48.48±6.47. The inferential tests showed no relationship between demographic variables and self-assessment but self –esteem predicted clinical self-assessment score 14% (p<0.001, r=0.386%). Considering that clinical skills by students paramedical plays the important role in their future career success, and also the direct relationship of self-esteem with clinical self-assessment, design interventions and strategies for enhancing self-esteem in the students should be a prior concern of higher education policy makers.