مطالعه نقاشي عاميانه عصر قاجار (با محوريت مضامين مذهبي)

بعد از ورود اسلام درايران، نفوذ مذهب تشيع در فرهنگ ايراني روندي پر شتاب و ناگهاني به خود گرفت تا جايي‌كه با گذشت زمان عامل مؤثر در شكل گيري سنت‌هاي مختلف اجتماعي و فرهنگي ايران شد. رشد روز افزون اين باورها در جامعه قاجاري انگيزه مهمي براي شكل گيري هنرهاي عاميانه شد چراكه به لحاظ ماهيت، شالوده اين هنرها برمبناي اعتقادات مذهبي و باورهاي عامه مردم استوار است. در اين دوره هنر مندان توانستند براي اولين بار عقايد مذهبي خود را از طريق ابزارهايي هنري در زمينه‌هاي مختلف به منصه ظهور برسانند. اين تصاوير با هدف تاكيد بر تقابل مفاهيم خير وشر و مقايسه مفهومي آن با بكارگيري عناصر بصري مختلف در صحنه‌هاي گوناگون، خلق شده‌اند. اين مقاله برآن است تابامطالعه عوامل اجتماعي مؤثر در رشد هنر عاميانه متأثر از مضامين شيعي به بررسي تعامل ميان صور خلق شده وارزش‌هاي ديني در اين نگاره‌ها بپردازد. يافته‌هاي تحقيق از نظر جامعه شناسي هنر نشان مي‌دهد كه در دوره قاجار به دليل گسترش موج شيعه گري در عامه مردم باعث ترويج موضوعات مذهبي در شيوه‌هاي مختلف نقاشي‌هاي عاميانه شد كه اين تحقيق از ميان همه شيوه‌ها به نقاشي قهوه خانه‌اي، پرده‌هاي درويشي، شمايل‌نگاري و نقاشي بسنده كرده است.