تطبيق تصوير استعاره اي زنان در اشعار دو بانو (فروغ فرخزاد و جمانه حداد)

ادبيات معاصر يك منبع بسيار غني درباره ي موضوع زن به حساب مي آيد و طبيعي است اشعاري كه زنان در اين حوزه سروده اند مستلزم توجه و تعمق بيشتري است. اين مقاله در نظر دارد به روش تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي و ترجمه ي متون به موضوع تصوير استعاره اي زنان در شعر دو نويسنده و شاعر برجسته ايراني و عرب؛ فروغ فرخزاد و جمانه حداد را مورد مطالعه قرار دهد و ذهنيت شاعران مذكور را در اين باب تبيين نمايد.فروغ فرخزاد يكي از بهترين شاعران زن در ايران است كه به جرأت مي توان گفت تا كنون هيچ شاعري در شعر نو با او برابري نكرده است. اشعار او به طرز خارق العاده اي تمامي مفاهيم مربوط به زن در شعر معاصر را در خود جاي داده است. او عشق و اندوه و شادي و يأس را به زيبايي از ديدگاه خود در شعر منتقل كرده است. جمانه حداد نيز شاعر عربي است كه؛ زبان درونمايه ي اشعارش به اشعار فروغ فرخزاد شباهت دارد. اين شباهت به دليل حس زنانه و انتقادهايي كه از وضعيت زنان در جامعه است كه در شعر هر دو شاعر ديده مي شود. زبان بي پرده ي زنانه ي هر دو شاعر، شعرشان را منحصر به فرد و خاص كرده است كه هر كدام به نوعي از آن بهره گرفته اند.