تأثير ورزش هاي تركيبي هوازي و مقاومتي بر شاخص هاي بيوشيميايي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

The Effect of Combined Aerobic and Resistance Exercise on Biochemical Factors in Patients with Type 2 Diabetes Mellitus

بيماري ديابت يكي از مهم‌ترين مشكلات سلامت در نواحي آسيايي است. فعاليت فيزيكي نقش مهمي در كنترل متغيرهاي متاثر از ديابت ايفا مي‌كند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي اثرات ورزش در متغيرهاي بيوشيميايي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود. مواد و روش‌ها در اين مطالعه كارآزمايي باليني، 40 بيمار از ميان 702 فرد داوطلب مبتلا به ديابت انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه ورزش‌هاي تركيبي (هوازي و مقاومتي) و شاهد تقسيم شدند. برنامه مداخله گروه تركيبي شامل 24 جلسه ورزش هوازي روي تردميل با شيب صفر درجه، به صورت 3 روز در هفته و هر جلسه به مدت 30 دقيقه با شدت 70-50 درصد حداكثر ضربان قلب بود و افراد از جليقه حاوي وزنه حين انجام برنامه ورزشي استفاده نمودند. گروه شاهد به مدت دو ماه در هيچ نوع فعاليت ورزشي شركت نداشت. متغيرها قبل و بعد از 24 جلسه مداخله درماني اندازه‌گيري گرديد. يافته‌ها در ابتداي مداخله، تفاوت معني‌داري بين دو گروه از نظر قد، وزن، شاخص توده بدني (Body mass index يا BMI) و سابقه ابتلا به ديابت وجود نداشت. پس از هشت هفته، ميزان قند خون ناشتا (Fasting blood sugar يا FBS) و مقدار Glycosylated hemoglobin (HbA1c) در گروه تركيبي كاهش معني‌داري را نشان داد (به ترتيب 001/0 = P و 002/0 = P)، اما در متغيرهاي Very low-density lipoprotein (VLDL)، Low-density lipoprotein (LDL)، تري‌گليسريد، كلسترول و High-sensitivity C-reactive protein (HS-CRP) گروه تركيبي تغييري مشاهده نشد (050/0 < P). ميزان High-density lipoprotein (HDL) در گروه تركيبي بدون تغيير و در گروه شاهد با افزايش گزارش گرديد (001/0 = P). نتيجه گيري 24 جلسه ورزش باعث كاهش FBS و HbA1c شركت‌كنندگان گروه تركيبي هوازي و مقاومتي در بيماران مبتلا به ديابت گرديد. كاهش شاخص HDL در گروه شاهد و عدم تغيير آن در گروه تركيبي، زنگ خطري براي افراد بي‌تحرك مي‌باشد. به منظور مشاهده اثرات بيشتر در متغيرهاي ديگر، انجام مداخله با شدت‌هاي بالاتر و تعداد جلسات بيشتر ضروري به نظر مي‌رسد.

Introduction: Diabetes mellitus is a common health problem worldwide, especially in Asia. Exercise training plays an important role in controlling diabetes variables. The aim of this research was to consider the effectiveness of exercise on biochemical parameters in patients with type 2 diabetes mellitus. Materials and Methods: This randomized controlled clinical trial study was carried out with 40 patients with type 2 diabetes mellitus selected out of 702 volunteers. These individuals were randomly divided to two groups, combined (aerobic and resistance) exercise and control. Intervention protocol included 24 sessions (8 weeks) of aerobic exercise on the treadmill with zero slope, three days per week for 30 minutes per session. Intensity of training protocol was 50-70 percent of maximum heart rate, and that subjects wear a weighted vest. Measurements of parameters were done before and after 24 sessions. Results: Basically, there were no significant differences in variable values. After eight weeks, fasting blood sugar (FBS) (P = 0.059), glycosylated hemoglobin (HbA1c) (P = 0.333) were significantly reduced in the combined group; but not low-density lipoprotein (LDL), very low-density of lipoprotein (VLDL), high-density lipoprotein (HDL), total cholesterol, triglyceride, and high-sensitivity C-reactive protein (HS-CRP) (P > 0.050 for all). Alternatively, the value remained unchanged in the combined group while it was increased in the control group (P = 0.001). Conclusion: 24 sessions of aerobic exercise improved FBS and HbA1c in patients with type 2 diabetes mellitus. However, longer training duration is deemed to need to modify other variables.