آثار متغيرهاي حقيقي و پولي-مالي بر نرخ سود سپرده بانكي ايران

با توجه به ساختار اقتصادي كشور، مقاله  حاضر درصدد مقايسه ميزان آثار متغيرهاي حقيقي (اختلاف بين نرخ دلار رسمي و غير رسمي، شاخص قيمت زمين در تهران و حجم واردات رسمي و غير رسمي) و متغيرهاي پولي مالي (بدهي بانك ها به بانك مركزي ، سپرده‌هاي مدت دار و مطالبات غيرجاري ) بر نرخ سود سپرده پرداختي بانك ها، بر اساس نظريه درون‌زايي همزمان پول و نرخ بهره در اقتصاد است كه در مطالعات برخي از پساكينزي هاي ساختارگرا مطرح گرديده است. مدل مورد استفاده، رويكرد آستانه اي(STAR) بوده و دوره زماني بر اساس داده‌هاي فصلي سال هاي 1385− 1396 مي باشد. نتايج حاصل از برآورد نشان مي دهد با وجود انفعال سياستگذار، در بازه زماني سال 1385 الي نيمه نخست سال 1391، متغيرهاي شاخص قيمت زمين، حجم سپرده هاي مدت دار و حجم واردات رسمي و غير رسمي، معني دار بوده و تاثير مثبت بر نرخ سود سپرده پرداختي دارند كه نشان مي دهد انگيزه هاي سفته بازانه بانك ها و مشتريان، نقش مهمي در بالا بودن نرخ سود بانكي داشته اند. اما در بازه زماني نيمه دوم سال 1391 الي 1396، تمام متغيرهاي مستقل معني دار و تاثير مثبت بر نرخ سود سپرده پرداختي دارند كه با شدت بيشتر به دليل تنگناي مالي بانك ها و با شدت كمتر به دليل انگيزه هاي سفته بازي بانك ها و مشتريان بوده است.