تأثير تغييرات ساختاري بر رفاه اقتصادي در ايران،رهيافت مدل‌هاي تعادل عمومي محاسبه‌پذير

افزايش رفاه بشري به عنوانيكي از اولويت هاي توسعه اقتصادي مستلزم تغييرات ساختاري در روند توسعه مي‌باشد. تغييرات ساختاري به عنوان فرآيندي براي ارتقاء رفاه اقتصادي تقريباً تمامي متغيرهاي حقيقي اقتصاد را تحت تأثير قرار مي‌دهد. پژوهش حاضر به دنبال بررسي آثار تغييرات ساختاري بر  سطح رفاه اقتصادي  و چگونگي اثرگذاري آن مي باشد. با استفاده  از متغير سهم اشتغال بخش‌هاي اصلي اقتصاد شامل كشاورزي، صنعت و خدمات به عنوان متغيرهاي ساختاري در قالب الگوي تعادل عمومي محاسبه‌پذير، تأثير تغييرات ساختاري بر رفاه اقتصادي، از طريق تغييرات رفاهي معادل هيكس اندازه گيري شده است. در 4 سناريوي مورد بررسي، نتايج تمام سناريوها حاكي از تأثير منفي تغييرات ساختاري در قالب متغير اشتغال بر سطح رفاه اقتصادي است. ساير نتايج پژوهش حاكي از اثر سرريز شدن رشد بخش خدمات بر بخش صنعت است.