تدوين مدل گزارشگري سرمايه انساني در حسابداري

سابقه نگاه به منابع انساني به عنوان يك دارايي به قرن هفدهم ميلادي برمي­گردد، ويليام پتي(1690)، كنتيلون(1755) و آدام اسميت(1776) بودندكه براي اولين بار اهميت منابع انساني در سازمان به عنوان يك سرمايه را مطرح نمودند. به طور كلي تعداد زيادي از مطالعات نمايانگر اين موضوع هستند كه گزارشات مرتبط با سرمايه انساني بر تصميم­گيري سرمايه گذاران و تحليل آنها اثرگذار است و اين موضوع اهميت گزارشگري سرمايه هاي انساني را آشكار مي سازد، با اين وجود تا كنون توسعه قابل­توجهي در زمينه گزارشگري سرمايه هاي انساني انجام نشده است. اين تحقيق با استفاده از روش نظريه پردازي داده بنياد[i] مدلي جهت توسعه گزارشگري سرمايه هاي انساني ارائه مي دهد، اگرچه در وضعيت ايده­آل ارائه ارزش سرمايه هاي انساني در متن صورتهاي­مالي )همانند ساير داراييهاي فيزيكي( بهترين شكل گزارشگري سرمايه هاي انساني است ولي با در نظر گرفتن شرايط و محدوديتهاي موجود، حداقل در آينده نزديك، مدل پيشنهادي تحقيق يك رويكرد گام­ به­ گام جهت توسعه گزارشگري سرمايه‌‌ انساني را توصيه مي‌كند.