جذب يون‌هاي منگنز (II) از آب آشاميدني با استفاده از مخلوط جاذب‌هاي طبيعي

در پژوهش حاضر، جذب سطحي يون‌هاي منگنز (II) به‌عنوان آلاينده زيست‌محيطي از محلول‌هاي آبي مطالعه شده است. براي انجام آزمايش‌هاي جذب سطحي از مخلوط دو جاذب طبيعي سبوس گندم و پوست هسته ازگيل ژاپني استفاده شده است. بهترين نسبت اختلاط براي جذب سطحي، نسبت وزني 30 به 70 سبوس گندم به پوست هسته ازگيل ژاپني تعيين شده است. در اين پژوهش عامل‌هاي مؤثر بر جذب سطحي شامل مقدار جاذب، pH، زمان تماس و دما بررسي شده است. مقادير بهينه عامل‌ها به ترتيب 1 گرم، 5/6، 180 دقيقه و 15/293 كلوين به‌دست آمدند. جذب منگنز از مدل تمكين با ضريب همبستگي 1 پيروي مي‌كند. عامل‌هاي ترموديناميكي شامل تغييرات انرژي آزاد گيبس (°ΔG)، تغييرات آنتالپي (°ΔH) و تغييرات آنتروپي استاندارد (°ΔS) محاسبه شده‌اند. براي شناسايي گروه‌هاي عاملي موجود بر سطح جاذب، طيف FT-IR نمونه‌ها مورد بررسي گرفته است. ريخت‌شناسي سطح جاذب با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي بررسي شده است.