مكان‌يابي نقاط بهينه براي اردوگاه‌هاي دانشگاه افسري امام علي(ع) با استفاده از روش تلفيقي GIS و مدل برنامه‌ريزي خطي

مكان‌يابي، فعاليتي است كه در آن قابليت‌ها و توانايي‌هاي منطقه‌اي خاص از نظر وجود زمينِ مناسب و كافي و مرتبط بودن آن با كاربري‌هاي ديگر شهري و روستايي براي انتخاب مكاني مناسب جهت كاربري مورد نظر تجزيه و تحليل شود. انتخاب يك موقعيت مكاني از ميان موقعيت‌هاي موجود، به شناخت و ارزيابي دقيق مناطق، با به‌كارگيري مدل‌ها و ابزارهاي مناسب نياز دارد. در پژوهش حاضر به مكان‌يابي نقاط بهينه براي اردوگاه‌هاي دانشجويان دانشگاه افسري امام علي(ع) با استفاده از روش تلفيقي GIS و مدل برنامه‌ريزي خطي پرداخته شده است. هدف از اين پژوهش توليد نقشه‌اي است كه با شناسايي و اولويت‌بندي مكان‌ها، مناطق بهينه را براي اردوگاه‌هاي دانشگاه مشخص كند. نخست با تنظيم پرسش‌نامه و مصاحبه با خبرگان نظامي، نظرات متخصصان نظامي و جغرافيا دربارۀ عوامل مؤثر در مكان‌گزيني مراكز و اردوگاه‌هاي نظامي جمع‌آوري شد. سپس با برداشت نقاط زميني و استفاده از نقشه‌هاي توپوگرافي و نيز رقومي كردن آنها، پايگاه داده در نرم‌افزار ArcGIS تهيه و همچنين وزن‌دهي داده‌ها با استفاده از مدل تصميم‌گيري AHP انجام گرفت. در پايان با استفاده از روش AHP و پردازش داده‌هاي مكاني و غيرمكاني در محيط نرم‌افزار ArcGIS تعداد ده نقطه براي هر اردوگاه شناسايي شد. در ادامه ارزش‌هاي به دست آمده براي هر مكان، به منظور حداكثرسازي مجموع ميزان ضريب امنيتي گزينه‌هاي انتخابي، وارد تابع هدف مدل برنامه‌ريزي صفر و يك شدند و عوامل ديگر كه شامل محدوديت‌هاي مالي و سياست‌هاي دانشگاه و تصميم‌هاي فرماندهي هستند اعمال گرديد. در نهايت از ميان ده نقطه موجود براي هركدام از اردوگاه‌هاي دانشگاه (كوهستان، كوير و جنگل) يك نقطه براي احداث و برپايي اردوگاه مشخص شد.