تاثير يك جلسه فعاليت ورزشي برونگراي قدرتي بر ميزان شاخص آسيب عضلاني كراتين كيناز در ورزشكاران و غيرورزشكاران جوان پسر

اين مطالعه با هدف تاثير انقباض‌هاي برونگرا در گروه‌هاي سني نوجوانان پسر ورزشكار و غيرورزشكار طراحي شد. به‌همين منظور 12دانش‌آموز ورزشكار و 12 دانش‌آموز غيرورزشكار به‌ترتيب با ميانگين سني 51/0±58/17، 51/0±42/17 سال، قد1/0±79/1، 05/0±74/1 متر و وزن 88/3±17/71، 32/4±08/65 كيلوگرم كه كاملاً سالم بودند، داوطلبانه انتخاب شدند. در جلسه آزمون هر فرد 50 انقباض برونگرا با 85% حداكثر قدرت بيشينه درونگراي خود در 5 ست10 تايي روي بازوي غير برتر انجام داد. هر ست شامل 10 انقباض بود. براي ارزيابي ميزان CKMM، از آزمودني‌ها در 3 مرحله يعني پيش از شروع فعاليت ورزشي، نيم و 24 ساعت پس از اتمام برنامه فعاليت ورزشي خون‌گيري به‌عمل آمد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش آماري اندازه‌گيري مكرر با عامل بين گروهي براي مقايسه تغيير در گروه ها و مقايسه دو گروه استفاده شد. تجزيه و تحليل هاي بالا با استفاده از نرم‌افزار 13 SPSS انجام شد. يافته‌ها تفاوت معني‌داري را در ميزان CKMM ورزشكاران و غيرورزشكاران فقط نيم ساعت پس از فعاليت ورزشي نشان داد (05/0=p ). ميزان كراتين كيناز در تمام مراحل در ورزشكاران بيشتر از غيرورزشكاران بود. ميزان CKMM نيم و 24 ساعت پس از آزمون نسبت به قبل از آن و همچنين 24 ساعت پس از آزمون نسبت به نيم ساعت پس از آن در هر دو گروه ورزشكاران و غيرورزشكاران بيشتر بود. نتايج اين پژوهش نشان داد فعاليت ورزشي برونگراي قدرتي باعث افزايش ميزان CKMM در ورزشكاران و غيرورزشكاران مي‌شود، در نيم ساعت پس از فعاليت ورزشي افزايش بيشتر متوجه ورزشكاران و 24 ساعت پس از آن افزايش بيشتر متوجه غيرورزشكاران بود.