ضرورت عدالت آموزشي در ارايه آموزش‌هاي فني و حرفه‌اي در دانشكده‌هاي فني و حرفه‌اي كشور

ساماندهي دانشكده‌‌هاي فني و حرفه‌اي در كشور با رويكرد آمايش سرزمين عنوان پژوهش حاضر است كه هدف اصلي آن توسعه متعادل مناطق كشور براساس پتانسيل‌‌هاي هر منطقه مي‌باشد. در اين پژوهش با استفاده از روش‌ها و مدل‌‌هاي برنامه‌ريزي منطقه‌اي فرضياتي به‌شرح زير مورد آزمون قرار گرفت: 1. موسسات آموزش فني و حرفه‌اي در سطح كشور با توجه به ‌نظريه پايه توسعه استان‌ها در آمايش سرزمين متناسب با نياز‌هاي محلي توسعه نيافته است. 2. موسسات فني و حرفه‌اي در سطح كشور به‌صورت عادلانه توسعه نيافته است. نتايج حاصل از بررسي فرضيات بالا به‌شرح زير مي‌باشد: علي‌رغم وجود تقاضاي بالا براي آموزش فني و حرفه‌اي، به‌دليل فقدان برنامه‌ها و راهبرد‌هاي بلند مدت براي توسعه اين آموزش، مراكز آموزش‌عالي فني و حرفه‌اي در سطح كشور به‌گونه‌اي نامتناسب با نياز‌هاي محلي توزيع شده‌اند. عدم رعايت عدالت در توزيع مراكز آموزش‌عالي فني و حرفه‌اي و نيز ظرفيت پذيرش اين مراكز، سبب جابه‌جايي‌‌هاي بسياري در سطح كشور به‌منظور دستيابي به ‌فرصت‌‌هاي آموزشي شده است.