بدن زيسته مرلو پونتي و جايگاه بدن در فلسفه تَرا بشريت

مرلو پونتي فيلسوف پديدارشناس فرانسوي به دنبال نظريات پديدارشناسان پيش از خود در باب ادراك آدمي، زيست كردن و بودن در جهان را مهم‌ترين راه ادراك انسان دانست. مرلو پونتي با استفاده از اصطلاح «بدن زيسته» از درهم‌تنيدگي بدن انسان و جهان پيرامون سخن گفت. يكي از نظريههاي فلسفي كه ميتواند رگههايي از نظريات مرلو پونتي را در آن جستوجو كرد، فلسفۀ «تَرا بشري» است. مقاله حاضر به بيان اين موضوع مي‌پردازد كه فلسفۀ ترابشري از طريق شناخت انسان و تركيب آن با تكنولوژي، تصويري از آينده انسان مطرح ميكند كه در علم، جامعهشناسي، روانشناسي، هنر و فلسفه تأثيرگذار است. در اين مقاله با استفاده از روش توصيفي – تحليلي به بررسي نظريههاي مرلو پونتي در باب التفات بدني و بَدَنمند بودن معرفت انسان پرداخته ميشود، و به اين پرسشها پاسخ داده ميشود كه بدن انسان، در فلسفۀ ترابشري چه جايگاهي دارد و آيندۀ بشري با وجود تركيب انسان و ربات چگونه خواهد بود. در پايان، نتيجه مشخص ميكند كه وقتي هوش مصنوعي تجسديافته (انسان ربات) بتواند از طريق بدن به معرفتي مشابه آنچه مرلو پونتي گفته است دست يابد، تصوير جديدي از انسان و آيندهاش ارائه خواهد كرد.