موضوعات مذهبي در نقاشي هاي مدرن و پست مدرن( مطالعه موردي پُل گوگَن فرانسيس بيكن ميمو پالادينو رابرت گابر)

يكي از زمينه‌هاي پژوهش‌هاي ميان‌رشته‌اي در حوزه فرهنگ، مطالعات مربوط به نسبت دين و هنر است. به‌واقع مي‌توان دوره‌هايي در تاريخ هنر مشاهده كرد كه نقطه امتزاج مذهب و هنر هستند. هرچند اين درهم‌آميختگي هنر و مذهب هميشه در يك سطح نبود، اما بي‌شك مذهب يكي از بسترهاي مهم خلق اثر هنري محسوب مي‌شد. در دوران مدرن و پست‌مدرن اوضاع تغيير كرد و مذهب و هنر ديگر همسو نبودند. دراين‌بين هنرمنداني بودند كه نشانه‌ها و يا روايت‌هاي مذهبي را موضوع كار خود قرار دادند. هدف اين پژوهش بررسي تحليلي، تاريخي و اجتماعي هنر مدرن و پست‌مدرن است كه به چگونگي نسبت هنر و مذهب در آثار چهار هنرمند مدرنيسم و پست‌مدرنيسم (پُل گوگَن، فرانسيس بيكن، ميمو پالادينو، رابرت گابر) مي‌پردازد. سؤال اصلي آن است كه رابطه هنر مدرن و پست‌مدرن با آموزه‌هاي ديني، سياسي و اخلاقي چگونه است و گزينش و چيدمان عناصر بصري به چه ترتيبي است؟ هنر مدرن مي‌خواهد خود غايت خويش باشد نه وسيله تبليغ و ترويج و تحكيم آموزه‌هاي سياسي، ديني و اخلاقي. آنچه در انديشه پست‌مدرن مطرح مي‌گردد اين است كه بايد از عقل‌ها و بينش‌ها و انديشه‌هاي متكثر، بدون تلاش براي تأثيرگذاري، سخن به ميان آورد. اين تحقيق با استفاده از رويكرد پژوهش كيفي انجام‌شده است و داده‌هاي مورد نياز آن از طريق اسناد و مدارك كتابخانه‌اي گردآوري ‌شده است و محقق نسبت به توصيف و تحليل جامعه آماري پژوهش با مطالعه آثار نقاشي پُل گوگَن، فرانسيس بيكن، ميمو پالادينو، رابرت گابر، به اهداف مورد نظر دست خواهد يافت. نتايج نشان مي‌دهد، اثر هنري در خلأ خلق نمي‌شود، بلكه برآيندي از زمان، مكان و آگاهي دوران خالق آن است. در آثار هنريِ دوران مدرن اشارات مذهبي ريشه در نقد خردباوري دارد. آثار پست‌مدرنيسم ثمره سرهم‌بندي خودپسندانۀ عناصري است كه فقط به سبب ظاهر بصري‌شان در كنار يكديگر قرار مي‌گيرند و يا انتقادي راديكال به آموزه‌هاي مذهبي دارند.