تبيين جايگاه نقش ترنج در هنر اسلامي با تاكيد بر قالي، جلد قرآن و جلد شاهنامه‌ هاي دوره صفوي

نقش ترنج باوجود تعابير زيادي كه از نحوه پيدايش آن موجود است  به عنوان نقشي كاملاً ايراني،  از ديرباز در طراحي و توليد آثار هنري وجود داشته و به لحاظ زيبايي و كثرت از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. ازآنجاكه دوره صفوي دوره شكوفايي و جمال آثار هنري بوده  و در اين دوره هنرمندان به خلاقيت در آثار هنري و اعمال سليقه شخصي مي‌پرداخته‌اند. اين نقش در اكثر آثار هنري اين دوره مانند قالي، جلد، گچ‌بري، كاشي‌كاري و معماري  ديده مي‌شود. در اين مقاله به روش توصيفي تطبيقي و تحليل محتوا و با بهره گيري از منابع اسنادي(كتابخانه اي) به بررسي وجوه  افتراق و اشتراك نقش ترنج  در قالي، جلد قرآن  و جلد شاهنامه‌هاي دوره صفوي پرداخته مي‌شود. يافته ها نشانگر اين است كه نقش ترنج در هنر ايران و بالأخص دوره صفوي به طور واضح هم ازنظر كاربردي و هم ازنظر مفهومي به درجه‌اي از زيبايي و اهميت رسيده كه در كمتر نقش ديگري بتوان شاهد آن بود.