ارزيابي و سنجش تطبيقي ميزان فشردگي بافت‌هاي تاريخي و نوساز شهر يزد

تشديد مشكلات زيست محيطي، ظهور و بروز بحران‌هاي اقتصادي و ناملايمات و نابرابري‌هاي اجتماعي به صورت ريشه‌هاي تاريخي مؤثر در شكل‌گيري نظريۀ توسعۀ پايدار، كارشناسان مسايل شهري را بر آن داشت تا راهكارهاي عملي و اقدامات اجرايي خاصي براي دستيابي به شهرهاي پايدار پيشنهاد كنند. به همين منظور ارزيابي و سنجش ميزان فشردگي بافت‌هاي شهري، جزء نخستين گام‌ها در بررسي وضعيت پايداري در شهرها است. از اين نظر در اين پژوهش ابتدا با استفاده از اسناد موجود، چهارچوب نظري توسعۀ پايدار و شهر فشرده، بيان شد. در ادامه شاخص‌هاي شناسايي‌شده براي سنجش ميزان فشردگي شهري، تعيين و با استفاده از روش دلفي و تكنيك AHP تدقيق و وزن هر شاخص مشخص شد. در نهايت به منظور در ‌نظر ‌گرفتن همه‌جانبه و يكپارچۀ تمام ‌شاخص‌ها و ارزيابي فشردگي در دو برزن مطالعه‌شده در شهر يزد از سيستم اطلاعات جغرافيايي و تحليل همپوشاني استفاده شد. اين پژوهش از نوع كاربردي و با روش توصيفي تحليلي در برزن گازرگاه از بافت تاريخي و برزن فرودگاه از بافت جديد شهر يزد انجام شده است. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده 46.77 درصد از برزن گازرگاه واقع در بافت تاريخي از درجۀ فشردگي متوسط و بالاتر بهره مي‌برد؛ ولي اين رقم در برزن فرودگاه 38.17 درصد است. همچنين توزيع فشردگي در سطح بافت تاريخي متعادل‌تر و نزديك به توزيع نرمال است.