توزيع فضايي كيفيت زندگي و شناسايي تعيين‌كننده‌هاي آن در سكونتگاه‌هاي روستايي (مطالعه موردي: شهرستان روانسر، استان كرمانشاه)

پژوهش كمّي حاضر، به لحاظ هدف از نوع پژوهش‌هاي توسعه‌اي ـ كاربردي و به لحاظ روش، از نوع پژوهش‌هاي توصيفي ـ تحليلي است. بررسي وضعيت كيفيت زندگي، توزيع فضايي آن و شناسايي تعيين‌كننده‌هاي كيفيت زندگي در سكونتگاه‌هاي روستايي شهرستان روانسر، از اهداف اصلي اين پژوهش است. جامعه آماري پژوهش را، همه سرپرستان خانوار 95 روستاي داراي بيش از 20 خانوار شهرستان روانسر تشكيل مي‌دهد. براي دستيابي به اهداف، 379 پرسشنامه، با روايي و پايايي مطابق با روش‌هاي علمي در بين 95 روستاي هدف توزيع و داده‌هاي گردآوري‌شده با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS و GIS تجزيه و تحليل شد. نتايج پژوهش نشان داد وضعيت كيفيت زندگي در بين روستاهاي بررسي‌شده به ‌ترتيب با ميانگين و انحراف معيار 2/14 و 0/840، كمتر از حد متوسط است و در وضعيت نامناسبي قرار دارد. براساس نتايج تحليل واريانس در بين 95 روستاي هدف، از نظر كيفيت زندگي تفاوت معناداري وجود دارد. نتايج بررسي شكاف و نابرابري موجود در بين روستاهاي بررسي‌شده با بهره‌گيري از تحليل خوشه‌اي نشان داد حدود 6 درصد روستاها در خوشه اول (با ميانگين كيفيت زندگي 3/48)، 15 درصد در خوشه دوم (با ميانگين كيفيت زندگي 2/63) و 79 درصد در خوشه سوم (با ميانگين كيفيت زندگي 1/95) قرار گرفته‌اند. نمايش فضايي كيفيت زندگي در محدوده مطالعاتي، بيانگر حاكميت كيفيت زندگي ضعيف بر روستاهاي محدوده جغرافيايي شهرستان روانسر است. نتايج شناسايي تعيين‌كننده‌هاي كيفيت زندگي با بهره‌گيري از رگرسيون چندمتغيره، حاكي است هفت متغير مستقل پژوهش توانسته‌اند 75/6 درصد از واريانس متغير وابسته پژوهش را تبيين كنند كه به ترتيب اهميت عبارت‌اند از: پايگاه اقتصادي ـ اجتماعي، مالكيت منابع سرمايه‌اي، بُعد خانوار، دسترسي به خدمات و امكانات، دسترسي به اعتبارات، سياست‌هاي حمايتي و عوامل مديريتي.