نقد و بررسي ديدگاه‌ هاي مختلف در رابطه با وحياني بودن الفاظ قرآن‌كريم

يكي از پرسش‌هاي مطرح شده درباره‌ متن قرآن اين است كه آيا الفاظ قرآن مانند محتوا و معناي آن، وحي الهي است يا اينكه محتوا از سوي خداوند به صورت وحي بر پيامبر اكرم(ص) فرود آمده و حضرت خود، آن محتوا را در قالب الفاظ درآورده است. دو ديدگاه اصلي در اين مورد وجود دارد؛ ديدگاه اول، اعتقاد به وحياني بودن الفاظ قرآن است كه ديدگاه عموم مسلمانان شمرده مي‌شود و ديدگاه دوم، بشري بودن الفاظ قرآن است. بر اساس ديدگاه دوم، الفاظ قرآن گفتار نبوي و تنها محتواي آن، وحي الهي است. اين قول با صريح كتاب، سنت و اجماع در تعارض است. در اين مقاله ابتدا مفهوم وحي تعريف شده و سپس اقوال مختلف پيرامون مسئله بيان و به نقد و بررسي آنها پرداخته شده است. در پايان ديدگاه صحيح به مراه ادله آن بيان و در نهايت چنين استنتاج شده است كه قرآن كلام خدا است نه گفتار پيامبر(ص) زيرا استناد سخني به گوينده، وقتي صادق است كه خود او معاني را در قالب الفاظ ريخته باشد و به آن نظم داده باشد. اگر پيامبر(ص) خود الفاظ قرآني را انشاء كرده و به معاني لباس لفظ پوشانده باشد، ديگر قرآن كلام الله نخواهد بود و با توجه به اطلاق «كلام الله» بر قرآن موجود و مفهوم «كلام» كه در آن لفظ داشتن لحاظ شده است، روشن مي‌شود كه الفاظ قرآن كريم الهي هستند و تمامي الفاظ آن قابليت استناد و اسناد به ذات باري‌تعالي را دارد.