مروري بر كاربرد و اهميت جلبك‌ها در علوم شيلاتي و صنايع غذايي

جلبك‏ها مهمترين توليد‏كنندگان اوليه هستند كه بطور كلي به دو زير گروه ميكروجلبك (ميكروسكوپيك) و ماكروجلبك (ماكروسكوپيك) تقسيم بندي مي‏شوند. جلبك‏هاي دريايي منابع مهمي از تركيبات فيتوشيميايي با خواص آنتي اكسيداني هستند كه در داروسازي، مصارف پزشكي، صنعت تغذيه انسان، دام و آبزيان بصورت مستقيم و غيرمستقيم نقش دارند. ميكروجلبك‏ها به عنوان منبع تغذيه‏اي مهم براي مراحل ابتدايي رشد و توسعه لارو آبزيان محسوب مي‏شوند. بسياري از فرآورده‏ها مانند كاروتنوئيد، فيكوبيلين، اسيدهاي چرب غيراشباع، پلي ساكاريدها، ويتامين‏ها و مولكول‏هاي فعال بيولوژيكي كه براي استفاده در سلامت انسان و آبزيان مهم هستند، در جلبك‏ها شناسايي و جداسازي شده است. اسيدهاي چرب غيراشباع بلند زنجيره PUFA (ايكوزاپنتاانوئيك اسيد (EPA،3n20:5) و ديكوزاهگزاانوييك اسيد (DHA، يا 3n22:6) براي متابوليسم بدن در انسان بسيار مهم هستند. جلبك‏هاي كلروفيت و بريوفيت براي استخراج اين اسيدهاي چرب سالم و ضروري مورد استفاده قرار مي‏گيرند، تركيبات زيست فعال و فيتوشيميايي موجود در جلبك سبب مي‏شود كه بعنوان يك تركيب بسيار مفيد در صنايع غذايي، دارويي و پزشكي شناخته شوند. ماكرو و ميكرو جلبك‌ها منابع ژنتيكي و تنوع زيستي وسيعي داشته كه اهميت آنها را افزايش مي‌دهد. آنها در صنايع مختلف آرايشي، بهداشتي، پزشكي كاربرد دارند، همچنين به دليل ارزش غذايي بالا، داشتن مواد معدني و كميباب، پروتئين بالا و اسيدهاي چرب غيراشباع در تغذيه انسان، دام و آبزيان مورد استفاده قرار گرفته‌اند. از اين رو در مطالعه حاضر خواص، پتانسيل و كاربرد جلبك‏ها بحث شده است.