تحليل الگوي فضايي شاخص‌هاي كيفيت زندگي در اجتماعات شهري (نمونه موردي: اسلامشهر)

توسعه جوامع شهر نشين بعد از تحولات صنعتي شدن، منجر به بروز تحولاتي در جوامع شهري شده است كه يكي از جلوه‌هاي آن بروز ناهنجاري‌ها در جوامع شهري است كه اغلب با كاهش مولفه‌ها و شاخص‌هاي كيفيت زندگي همراه بوده است. در اين بين كاهش اين مولفه‌ها در ابعاد مختلف اجتماعي و اقتصادي اثرات بسياري بر تحولات جوامع شهري داشته است. اين پژوهش كه از نوع هدف كاربردي است و ماهيت توصيفي و تحليلي دارد، مبتني بر روش كتابخانه‌اي و ميداني تنظيم گرديده است. جامعه اماري384نفر از ساكنان اسلامشهر بوده و نتايج حاصل از پرسشنامه در نرم افزار spss با استفاده از آزمون‌هاي كاي اسكويير براي تعيين سطح معناداري پاسخ‌ها، t استيودنت به منظور مقايسه ميانگين‌ها مورد تجزيه و تحليل گرفته است. پس از بيان نظريات و نقد آنها، نسبت به بررسي وضعيت مولفه‌هاي كيفيت زندگي در جوامع شهري پرداخته و در نهايت اين نتيجه حاصل شده است كه شهر اسلامشهر در مجموع در شاخص‌هاي اجتماعي، اقتصادي، كاليدي، زيستي داراي كيفيت زندگي مطلوبي نبوده است. همچنين در پايان الگوي فضايي رضايت مندي اجتماعي و اقتصادي در شهر اسلامشهر نيز در قالب نقشه ترسيم شده است